Widziałam praktycznie tylko ostatnie 15 minut i i tak popłakałam się na koniec. Musze obejrzeć w całości :)
Ale też byłam zła, że się nie napiła, choć czułam ze tego nie zrobi. Widziałam w zakończeniu ją jako staruszkę jak wszyło tak wyszło... smutne było kiedy ten chłopak klękną przy grobie i płakał :(

No ja też czułam, że tak zrobi. Cóż może postąpiła właściwie. Ja bym się napiła na jej miejscu (: Ale było mi żal strasznie Jessego. Zobacz koniecznie całosć (:

jak obiecał tak powrócił...szkoda tylko, że po tylu latach jak już w grobie leżała....

Takie lepsze życie jak ta czwórka na skraju załamania nerwowego z racji tego, że nikt i nic nie jest w stanie ich zabić i obsesją, że ktoś ich ściga ;)

Ale ile masz możliwości, gdy żyjesz wiecznie. Wyobraż sobie. Patrzeć jak swiat się zmienia, poznawac nowych ludzi, zwiedzić cały świat. A tak to przeżyła 100 lat i co? zapomnieli o niej, a ona niewiele przeżyłą. Chociaż pewnie masz rację, a ja to zrozumiem doperio za kilkanaście lat (:

I widzieć śmierć wszystkich osób, które pokochasz, odejście ich (tak jak rodzina brata Jessiego). Życie wieczne wydaje się idyllą i jest to utopia, gdyż tak naprawdę do przekleństwo ;)
Dla mnie film zyskał co najmniej 1 punkt właśnie za zakończenie. Chciałabym tradycyjnego happy-end, ale ten był zdecydowanie lepszy - bohaterka żyła tak, by żyć, a nie egzystować jak to robili Tuckowie, którzy nie żyli normalnie.

masz całkowitą rację :)

Mam 18 lat, cudowną rodzinę, jestem szczęśliwa, a mimo to wieczne życie na ziemi wydaje mi się straszne oO Co innego wieczność po śmierci :D Żadnego cierpienia, nikt nie umiera, wszyscy szczęśliwi, wreszcie sprawiedliwość... ^^ No ale nie każdy w to wierzy, więc szukają takich "źródeł", eliksirów, kamieni filozoficznych... Osobiście to cały czas miałam nadzieje, że to Jesse & company znajdą sposób na "odczarowanie" :(
No i Jesse nie dość, że całkiem - całkiem, to jeszcze miał brata nieźle się prezentującego *_______*

Zgadzam się powinna napic sie wody, Jessie dotrzymał obietnicy i wrócił po nią. Ja bym się na pewno napiła na jej miejscu ,w końcu to była prawdziwa miłość. Dlatego też moja ocena będzie niższa .

To zauroczenie a nie miłość. Średnio trwa 2-3 lata. Pierwsze poważne kryzysy w związku pojawiają się po około 7 latach. Załóżmy że wytrzymali by z sobą we względnym spokoju 12 lat. I co dalej? Rozwód? Rozwiedzeni i nienawidzący się na wieczność? Czy toksyczny związek na wieczność? Perspektywa raczej mało pociągająca. Mając 104 lata raczej trzeba o tym wiedzieć. Chyba że przez 104 lata nigdy się nie było w związku- ale to już trąci patologią.
Poza tym to trochę obleśne że 104 latek uwodzi 17-to letnią głupiutką dziewczynę. Bo co z tego że ma ciało 17-latka jak tak naprawdę jest staruszkiem i wie rzeczy o życiu o których ona nie ma pojęcia.