Można by powiedzieć status quo. Jw, Coenowski standard, aktorstwo super, reżyseria - cali oni, fabuła także spore deja vu, pare fajnych zwrotów akcji, kilka ujmujaco przerysowanych postaci, fajna atmosfera. U Coenów nic sie nie zmienia, czasem mnie to cieszy, a czasem troche szkoda. Gdybym była małgorzatą foremniak pewnie bym grzmiała nad liniowością talentu ale nie jestem : 7/10.

W tamtym okresie Coenowie mieli wybitne filmy, na których tle Millers Crossing wypada dosyć blado. Jednak wciąż pozostaje to bardzo zacne kino, warte obejrzenia.