Dokument na temat manipulacji informacją przez dziennikarzy. Przedstawiony w filmie materiał ilustruje sposoby montażu obrazu i dźwięku w taki sposób, aby zasadniczo zmienić sens wypowiedzi.  

Film dokumentalny, który przedstawia w jaki sposób można manipulować ludźmi  przy użyciu nieuczciwych sztuczek dziennikarskich. Ekipa filmowa prowadzi wśród przechodniów uliczną sondę na temat współczesnej młodzieży. Przechodnie odpowiadają na pytanie, następnie dźwięk i obraz są preparowane w taki sposób, że głosy przypisane są do innych twarzy, przez co zmieniony jest pierwotny sens wypowiedzi.

Był to pierwszy dokument Łozińskiego po stanie wojennym, robiony z myślą o oficjalnym rozpowszechnianiu. Przedtem wykonywał on rejestracje filmowe dla solidarnościowego podziemia. Ćwiczenia warsztatowe powstały w okresie największego społecznego marazmu lat 80. Udało się ten nastrój uchwycić, stosując małą prowokację. Łoziński przeprowadza sondę uliczną, taką, jaką rzeczywiście mogła przeprowadzać państwowa telewizja. Reporterka z kamerą zadaje przypadkowo zaczepionym ludziom pytanie, co sądzą o współczesnej młodzieży. Jedni chowają twarz, inni odpowiadają wymijająco, jeszcze inni przełamują nieufność i zdobywają się na szczerość, mówią o swojej beznadziei. W drugiej części filmu widzimy, jak można ten materiał spreparować, żeby nadać mu inne znaczenie (tak robiła propaganda stanu wojennego). Łoziński celowo wykonuje tę manipulację niedoskonale, stosuje asynchron, żeby widz mógł dostrzec szwy. Trzeci wariant pokazuje inny, bardziej nowoczesny typ deformacji medialnej: odjęcie jakiegokolwiek znaczenia. Niewygodny materiał został zmontowany jak muzyczny wideoklip: o nic już nie chodzi, wszyscy się tylko uśmiechają.

Niepozorna sonda uliczna na temat ówczesnej młodzieży prezentuje możliwości manipulacji, którymi dysponuje telewizja. Przez odpowiedni montaż i ingerencję w dźwięk można zupełnie zmienić pierwotny obraz i sens wypowiedzi. Łoziński najpierw nagrywa bardzo zróżnicowane odpowiedzi przypadkowych przechodniów na zadane pytanie o kondycję współczesnej młodzieży, a potem demonstruje, w jaki sposób można spreparować pozyskany materiał w zależności od potrzeb twórców.