Zgadzam się w 90% procentach z twoją recenzją, widzę że mam tu fana serii Gothic. :) Wklejam swoją, ciekawe co sądzisz na jej temat.

"Skończyłem Risen.

Nie powiem, po przestoju z RPGami miałem chęć na tę grę. Słyszałem że klimat Gothica został zachowany i jest to godne dzieło Piranha Bytes. Jestem wielbicielem ich serii i dlatego z dużym zaufaniem do twórców kupiłem Risen.

Faktycznie, jest to gra dobra. Również nie zaprzeczę, gdyby ktoś spytał, czy z Gothikiem ma coś wspólnego. Od pierwszych minut czułem, że już grałem w podobne gry i nie miałem problemów z zaadaptowaniem się. Dobrze wiedziałem, że trzeba się pilnować, a krótki wypad w las może skończyć się tragicznie: zostaniem karmą dla wilków czy dzików. Twórcy kolejny raz konsekwentnie postawili na trudne początki. Dalej też nie jest prosto. Walki do samego końca gry są w miarę wymagające i dają dużą satysfakcję. Kilka błędów podczas jednej potyczki zawsze kończy się klęską. Risen w tym przypadku nie wybacza, uparcie stawia na skill gracza. Przy okazji muszę pochwalić mechanikę walki, ze wszystkich RPGów chyba ta jest najlepsza. Gra dalej skupia się na wykonywaniu questów (z nich dostajemy najwięcej XP) i kwestii wyborów. Znów mamy do wyboru 3 klasy postaci spośród 2 frakcji: możemy zostać bandytą, magiem lub wojem na rzecz inkwizycji. Klimat też nie jest nowy: dużo traw, lasów, rzek, jaskiń, w których czujemy się bardzo obco, zwłaszcza w nocy. Jeśli grałeś w Gothica - jesteś w domu. Jest jedna rzecz, która mi bardzo przeszkadzała w tej grze pod tym względem: geografia. Nie cierpię sytuacji, gdzie podczas questa wiem gdzie iść (mam zaznaczone miejsce na mapie), ale nie wiem dokładnie. O co mi chodzi? Zdarzyło mi się kilka razy błądzenie po 15, 30 a nawet 40 minut, żeby znaleźć wejście np. do świątyni. Nie wiedziałem, czy wchodzi się do niej na poziomie morza, czy może 20 albo 40 metrów wyżej. Załóżmy, że marker na mapie wskazywał górę i w tym miejscu mniej więcej były trzy poziomy wysokości, do których prowadziły inne ścieżki. Problem w tym, że dochodziło się z innych stron i często trzeba było przejść dosłownie kilometry, żeby dostać się na odpowiedni poziom i dowiedzieć się, że świątyni tu nie ma i trzeba szukać gdzieś indziej. I tak kilka razy pod rząd.
Mechanika gry i miejscami klimat to to, do czego przyzwyczaiły nas poprzednie produkcje PB, zatem jest plus.

Grafika w Risen jest krokiem naprzód względem Gothica 3. Spodobała mi się zwłaszcza woda w strumieniach i roślinność. Lasy są gęste, tak jak to powinno wyglądać na wyspie tego typu, która jest w Risen. Generalnie nie można przyczepić się niczego, jedynie modele postaci nie przypadły mi do gustu. Wyglądały dla mnie trochę orkowato. Plus dla twórców.

Muzyka nie powala. W Gothiku 1 była ciężka, wprost dla klimatu tej części. W dwójce niektóre fragmenty też wpadały w ucho (klasztor!). Trzecia część była najlepsza pod tym względem: nawet gdy nie grałem, włączałem na YouTube sporo kawałków. W Risen odrobinę przypadł mi motyw z obozu Dona i nic poza tym. Coś tam w tle gra, ale nic, do czego można byłoby wyciągnąć ucho. Dźwięki w tym samym stylu. Są poprawne i nic więcej.

Jedna z ważniejszych rzeczy: fabuła. Główny wątek w ogóle mnie nie pociągnął. Jak zwykle: przybywamy znikąd, nic o bohaterze nie wiemy, na wyspie szaleje Inkwizycja, na bagnach bandyci, nic z tego dla nas nie wynika. Po wyborze frakcji dostajemy jakieś zadania w jej obrębie. Owszem, są w porządku, questy w obozie bandytów nawet mi się podobały. Aż tu nagle się dowiadujemy, że mamy latać po całej wyspie i naprawiać wszelkie problemy, a na dodatek mamy jeszcze świat do uratowania. Dlaczego? Kim my jesteśmy dla tego świata i dlaczego akurat my? Nie ma żadnej więzi bohatera ze światem. Niby są ruiny, jest Święty Płomień, są Jaszczuroludzie, piraci i tytani, ale jakoś wszystko zostało tak przedstawione... nieprzekonująco. Nie było za bardzo zawiązań akcji i jej zwrotów. W Gothicu mieliśmy klarowny podział na bogów, jakąś mitologię, zróżnicowane charaktery u NPCów, przyjaciół (Diego, Milten, Gorn, Lester), lepszy klimat, czuliśmy że jesteśmy małą cząstką świata, ale jednak mieliśmy do kogo japę otworzyć, były emocje. A w Risen każdy ma nas w dupie i tylko patrzy, co moglibyśmy dla tej osoby zrobić. Sam Inkwizytor (bodajże najważniejsza postać w grze) zamienił z nami parę zdań, a potem wypiął tyłek. Daleko mu do takiego Xardasa. Brakowało mi w Risenie takiego "tła fabularnego", jakiejś historii. Szkoda.

Grę zakończyłem w 30 godzin. Wynik niepowalający, aczkolwiek też nie słaby. Mimo wszystko chciałbym jeszcze z 15 dodatkowych godzin rozrywki kosztem lepszego klimatu i fabuły.

Podsumowując: Risen jest grą dobrą, chociaż do Gothiców mu trochę brakuje. Gdyby rozwiązano lepiej sprawę fabuły, na pewno byłbym dużo bardziej zadowolony. Nie do tego przyzwyczaiło nas Piranha Bytes.
W skali CDA: 7/10. "

"Zdarzyło mi się kilka razy błądzenie po 15, 30 a nawet 40 minut, żeby znaleźć wejście np. do świątyni. Nie wiedziałem, czy wchodzi się do niej na poziomie morza, czy może 20 albo 40 metrów wyżej. Załóżmy, że marker na mapie wskazywał górę i w tym miejscu mniej więcej były trzy poziomy wysokości, do których prowadziły inne ścieżki. Problem w tym, że dochodziło się z innych stron i często trzeba było przejść dosłownie kilometry, żeby dostać się na odpowiedni poziom i dowiedzieć się, że świątyni tu nie ma i trzeba szukać gdzieś indziej. I tak kilka razy pod rząd."

Heh, skądś to znam. Może w Risenie mi to akurat tak bardzo nie przeszkadzało, ale za to w Gothicu 3 jest uciążliwe jak diabli. Zwłaszcza w Nordmarze, w którym się teraz właśnie z tym męczę.

Też mi tutaj brakuje jakiegoś solidnejszego powiązania bohatera ze światem. Nie ma tutaj takiej motywacji jaka czuje się chociażby w Gothicu II. Ot nagle stajemy przeciw Tytanowi, spuszczamy mu łomot i widzimy intro, które nie wyjaśnia nic. Widać,że twórcy czerpali pełnymi garściami ze swoich poprzednich gier. Klimat tzw. wszechobecnego zagrożenia także jest tutaj obecny. System rozwoju postaci jest znakomity, questy w II pierwszych rozdziałach także są bardzo dobre( potem niestety zostaje tylko rąbanka przez niekończące się tabuny wrogów)
Genome Engine został wreszcie porządnie zoptymalizowany, sama gra prezentuje się ładnie, choć nie zadowala jakimiś skomplikowanymi efektami graficznymi( Ale przecież to nie jest najważniejsze...)
Fabularnie mogło być trochę lepiej, choć nie ma co narzekać, dostajemy kawał solidnego erpega w starym dobrym stylu.
Dla mnie to jest prawdziwy gothic 4 zwłaszcza, że występują duże podobieństwa fabularne między ścieżką Adanosa z G3, a Risenem.

Szkoda, że Cenega nie przygotowała tutaj polskiego dubbingu. Sądze,że grało by mi się o wiele przyjemniej.