Pawel Pogorzelski 

i tragedy girls i hereditary to kawal porzadnego kina, kolejny wielki w polak w fabryce marzen?

Coś tu jest nie tak. Kolorystyka, światło - wszystko niby jest ok, ale kadrowanie, a w zasadzie dystans kamery od bohaterów filmów jest często zbyt duży, zwłaszcza w scenach masowych. Nie widać twarzy. A jak nie widać twarzy, to nie wiadomo, co wyrażają. Np. dziewczyny zaczepiające nowo przybyłych Amerkanów - które to?