Naprawdę nazywała się Maria Pietruszyńska. Po ukończeniu sześciu lat uczęszczała do szkoły baletowej przy Teatrze Wielkim w Warszawie, w którym zadebiutowała w 1917 r. Rok później związała się z warszawskim teatrzykiem "Sfinks" i lubelskim "Wesoły UI". W 1922 r. dzięki poetce
Zofii Bajkowskiej została przyjęta do słynnego kabaretu Qui Pro Quo, z którym współpracowała do 1931 r. W 1931 została żoną hrabiego Michała Tyszkiewicza. Po zamknięciu Qui Pro Quo występowała z własnymi recitalami w kraju i na scenach warszawskich teatrzyków - m.in. Bandy, Wielkiej Rewii i Cyrulika Warszawskiego. Śpiewała w Niemczech, ZSRR, Grecji, Palestynie, występowała w teatrach dramatycznych, grała w filmach. Po wybuchu II wojny światowej została aresztowana i przebywała w obozie pracy dla kobiet w Uzbekistanie. Po podpisaniu układu polsko- radzieckiego w 1941 roku wyjechała jako opiekunka dzieci z II Korpusem Armii Polskiej na Bliski Wschód. Mieszkała na Hajfie, w Indiach, po wojnie osiadła w Bejrucie, gdzie zmarła na gruźlicę w 1950 roku. W 1989 roku jej prochy sprowadzono do kraju i złożono w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.