Dokumentalny zapis będący swoistym katalogiem powszednich obowiązków włoskich robotników placowych pracujących na ulicach powojennego Rzymu. Narracja słowna filmu została ograniczona do minimum i częściowo zastąpiona jazzowym podkładem muzycznym. Poszczególne sekwencje - neorealistyczne pod względem stylu - cechują charakterystyczne,... Dokumentalny zapis będący swoistym katalogiem powszednich obowiązków włoskich robotników placowych pracujących na ulicach powojennego Rzymu. Narracja słowna filmu została ograniczona do minimum i częściowo zastąpiona jazzowym podkładem muzycznym. Poszczególne sekwencje - neorealistyczne pod względem stylu - cechują charakterystyczne, powtarzane wielokrotnie w późniejszej fabularnej twórczości Michelangela Antonioniego rozwiązania, takie jak: spowolnione ruchy kamery, potraktowanie miejskiego pejzażu jako metafory wyobcowania, mitologizacja przedmiotów, ukazanie architektury przyrody. czytaj dalej