Podczas II wojny światowej, Anatolij, w nadziei na uratowanie własnego życia, zabija na rozkaz Niemców swojego przełożonego, szypra Tichona. Hitlerowcy wysadzają w powietrze barkę, a marynarza-mordercę ratują mnisi z maleńkiego klasztoru na wyspie? Jest 1976 rok. Anatolij pracuje w kotłowni monastyru. Całymi dniami wozi węgiel. Jego... Podczas II wojny światowej, Anatolij, w nadziei na uratowanie własnego życia, zabija na rozkaz Niemców swojego przełożonego, szypra Tichona. Hitlerowcy wysadzają w powietrze barkę, a marynarza-mordercę ratują mnisi z maleńkiego klasztoru na wyspie? Jest 1976 rok. Anatolij pracuje w kotłowni monastyru. Całymi dniami wozi węgiel. Jego mieszkanie to szopa w której stoi piec, a łóżko to sterta węgla. Współbraci mnichów zbija z tropu jego dziwność.To on nie wiadomo po co wrzuca do pieca cudze buty, to on gromko krzyczy, nie oddaje należytej czci ihumenowi? Jednak w każdym takim dzikim zachowaniu jest zamysł, jest to sposób zwrócenia uwagi ludzi na ważne rzeczy. Na wyspę z daleka przyjeżdżają ludzie, wierząc że Anatolij może udzielić im mądrej odpowiedzi, uleczyć choroby i wygnać smutki. On nikomu nie odmawia pomocy, ale wewnątrz cierpi, ciąży mu świadomość ciężaru grzechu, dokonanego wtedy na barce. Modli się o wybaczenie do zabitego towarzysza. Ale jak uznać, że wybaczył jeśli nie ma żadnej odpowiedzi. więcej