Własny kawałek świata

Historia rozgrywa się w miejscu, o którym można powiedzieć: "wszędzie, czyli nigdzie". Tu właśnie, w zapomnianym i niszczejącym zakątku Argentyny, żyje 12-letni Ernesto (Gaston Batyi) oraz jego rodzice - matka Ana (Cecilia Roth) i ojciec Mario (Federico Luppi). Kilka lat wcześniej, w czasie szalejącej w Argentynie dyktatury, wyjechali z... Historia rozgrywa się w miejscu, o którym można powiedzieć: "wszędzie, czyli nigdzie". Tu właśnie, w zapomnianym i niszczejącym zakątku Argentyny, żyje 12-letni Ernesto (Gaston Batyi) oraz jego rodzice - matka Ana (Cecilia Roth) i ojciec Mario (Federico Luppi). Kilka lat wcześniej, w czasie szalejącej w Argentynie dyktatury, wyjechali z kraju i tułali się po świecie. Kiedy mogli wreszcie powrócić do ojczyzny, nie chcieli mieszkać w Buenos Aires, robić kariery ani dbać o wygodne życie. Postanowili osiedlić się z dala od wielkiego miasta, by tu właśnie układać "własny kawałek świata". Mario, ceniony profesor uniwersytecki, zdecydował się więc uczyć w prowincjonalnej szkole i organizować coś na kształt spółdzielni wełniarskiej, a będąca świetnym lekarzem Ana razem ze swoją przyjaciółką, niezwykle postępową zakonnicą Neldą, postanowiła prowadzić klinikę medyczną. We "Własnym kawałku świata" uznawany za czołowego argentyńskiego scenarzystę i reżysera ADOLFO ARISTARAIN, autor m.in. "Prawa pogranicza" (1995), "Martina" (1997) i "Zwykłych miejsc" (2002) w sposób odważny, ale daleki od przyciężkiej publicystyki pokazał dwoje politycznych idealistów, którzy próbują wcielać swoje ideały w codzienne życie. Obok ważnych problemów społeczno-politycznych równie ważna, a może nawet najważniejsza jest postać Ernesta, chłopca, z którego perspektywy oglądamy świat. To on przygląda się swoim rodzicom, podpatruje i uczy się wiele od Neldy i - choć ma dopiero 12 lat - pomaga w nauce czytania i pisania koleżance, w której z czasem się zakochuje. Film Aristaraina odniósł na świecie ogromny sukces: w San Sebastian uhonorowany został Złotą Muszlą, a z festiwalu w Gramado wyjechał z Grand Prix. "Własny kawałek świata" otarł się też o Oscara - film został początkowo nominowany w kategorii obrazów zagranicznych jako dzieło urugwajskie (władze Argentyny wytypowały do Oscara kogoś innego), ale gdy wyszło na jaw, że film w ogromnej większości jest produkcją argentyńską, nominację cofnięto. Zdarzenie to tak zirytowało reżysera, że postanowił nie pokazywać "Własnego kawałka świata" w USA. Samemu filmowi jednak brak nagrody nie zaszkodził - do dziś obraz Aristaraina uznawany jest za jeden z najważniejszych filmów latynoamerykańskich lat 90. czytaj dalej