Libański kodeks karny z 1943 roku stanowi, że "szaleni" lub "opętani" przestępcy powinni być osadzeni w więzieniu do czasu, aż będą w stanie udowodnić "wyleczenie", jednak w libańskich więzieniach brakuje opieki psychologicznej i medycznej, co oznacza, że przestępcy z zaburzeniami psychicznymi w rzeczywistości odsiadują wyrok dożywocia. W... Libański kodeks karny z 1943 roku stanowi, że "szaleni" lub "opętani" przestępcy powinni być osadzeni w więzieniu do czasu, aż będą w stanie udowodnić "wyleczenie", jednak w libańskich więzieniach brakuje opieki psychologicznej i medycznej, co oznacza, że przestępcy z zaburzeniami psychicznymi w rzeczywistości odsiadują wyrok dożywocia. W filmie Daccache angażuje "zwykłych" więźniów do spektaklu teatralnego o historii więźniów, którzy zostali uznani za "niepoczytalnych", w większości odizolowanych w budynku zwanym Niebieskim Budynkiem. Przekazanie ich wiadomości światu zewnętrznemu i decydentom z nadzieją na zmianę statusu tych zapomnianych za kratami ludzi - ma na celu zapobieżenie podobnemu losowi "wyroku dożywocia" dla przyszłych więźniów. czytaj dalej