film
Struktura kryształu
1969
1h 14m
Fizyk Marek przyjeżdża na wieś, aby nakłonić swojego przyjaciela Jana do kontynuowania pracy naukowej w stolicy.
Struktura kryształu
reżyseria Krzysztof Zanussi
scenariusz Krzysztof Zanussi
produkcja Polska
premiera 14 października 1969 (Światowa i polska premiera kinowa)
nagrody Film otrzymał 2 nagrody oraz 2 nominacje
Ranking ról
Opis filmu Struktura kryształu
Jan i Marek są przyjaciółmi z czasów studiów. Od czasu kiedy skończyli fizykę, ich drogi zaczęły się rozchodzić. Jan wybrał pracę meteorologa i zamieszkał z żoną na wsi. Tymczasem Marek pozostał w Warszawie, gdzie robi błyskotliwą karierę naukowca. Pewnego dnia przyjechał, by skłonić Jana do powrotu do pracy naukowej w stolicy. Spotkanie dwóch przyjaciół staje się starciem dwóch postaw, charakterów, wyobrażeń o sensie życia.
Informacje o filmie Struktura kryształu
na podstawie Edward Żebrowski (współpraca scenariuszowa)
studio Studio Filmowe Tor
tytuł oryg. Struktura kryształu
inne tytuły The Structure of Crystal Międzynarodowy
więcej
Zdjęcia do filmu realizowano w Puławach oraz Puszczy Kampinoskiej (Polska).
Krzysztof Zanussi proponuje nam intelektualny dialog, skupiony na filozoficznych problemach dwójki młodych współczesnych ludzi (czy to nie brzmi w istocie jak kino moralnego niepokoju?), rozpatruje za i przeciw dotyczące ich stylu życia, nie dając odpowiedzi, nie faworyzując. więcej
Znajdź filmy, które mogą Cię zainteresować
jaki jest koszt moralnego sukcesu?
czy w życie każdego utalentowanego człowieka musi być wpisana konkurencja?
jaka jest cena rezygnacji z tzw. aktywnego życia?
jaki jest koszt rosnącej specjalizacji zawodowej?
Krajobrazy ludzkich losów i wyborów ukazane w magicznej zimowej scenerii bez zbędnego patosu i moralizatorstwa. Ktoś na forum słusznie już wspomniał, że również i bez gotowych odpowiedzi. Obraz poetycki, nieprzytłaczający, opowiedziany z wyczuciem i lekkością. Struktura filmu doskonale przemyślana - tytuł zobowiązuje...
więcej
Powiedziałbym, że to najciekawsza postać w "Strukturze kryształu", mimo że jest tuż za pierwszym planem... Lubię ten film, ale lubię jeszcze bardziej rolę Wrzesińskiej.
Konfrontacja dwóch życiowych postaw, dwóch osobowości. Bez gotowych odpowiedzi. Sporo swobody u wczesnego Zanussiego, ewidentne wpływy Francuskiej Nowej Fali. Kino autentyczne, poprowadzone bez dramaturgicznej histerii i moralizatorskiego nadęcia, później coraz silniej wiążących się z jego twórczością.
Neuromer 35 punktów
gosianova 6 punktów
kajetanzgubieski 6 punktów