Stracony weekend

Cały problem w tym, że optymistyczny rozwój akcji pod koniec filmu jest tak
nieprawdziwy, że żadna próba uprawdopodobnienia TAKIEGO happy endu, całkowicie
sprzecznego z dynamiką i charakterem choroby alkoholowej, z prawidłowościami ludzkiej
psychiki, nie jest w stanie ocalić pierwszego wrażenia "wybitności"...

Pętla jest "głębsza", ale po obejrzeniu Weekendu mam wrażenie, jakby Hłasko ściągnął z tego filmu kilka wątków, ale być może nawet nie widział tego filmu i tylko dowód, że nałóg wszędzie wygląda podobnie.

Dobrze zagrany i przekonywujący obraz uzależnienia alkoholowego z mocnymi dialogami i scenami, które zapadają w pamięć na długo.

Jak na czasy w których powstał wycisnął wiele z tematu, jednak miejscami prosił się o bardziej dosadne sceny, zbyt optymistyczne zakończenie też wskazywało, że kodeks Haysa ma się dobrze.

Nie wiem jak to się ma do książki ale jakby w tym fabtystycznym filmie zabrakło paliwa na koniec. Tandetny finał,zburzył konstrukcje. Jest jak puzzle nieprzystający do całości a do tego pretekstowo napisany love interest, jeden wielki meledranatyczny stereotyp. Kobieta lgnie do głównego bohatera i jest ona tylko...

Chociaż nie tak dramatyczny jak "Pętla" Hasa. Może za bardzo tak zwany hoolywoodzki, z optymistycznym zakończeniem. A może jednak nie jest aż tak bardzo optymistyczne, ponieważ główny bohater wraca do punktu początkowego fabuły, a mianowicie objecuje, że rzuca picie. A skąd wiemy czy za oknem jego mieszkania, czy w...