film
Powiew luksusu
That Touch of Mink1962
1h 39m
Miłość pojawiła się nagle, gdy przystojny i powszechnie pożądany magnat (Cary Grant) i piękna urzędniczka (Doris Day) wpadli na siebie na skraju bagnistego bajora. On był...
Ten film nie ma jeszcze zarysu fabuły.
Powiew luksusu
reżyseria Delbert Mann
scenariusz Stanley Shapiro, Nate Monaster
produkcja USA
premiera 14 czerwca 1962 (Światowa)
Ranking ról
Opis filmu Powiew luksusu
Miłość pojawiła się nagle, gdy przystojny i powszechnie pożądany magnat (Cary Grant) i piękna urzędniczka (Doris Day) wpadli na siebie na skraju bagnistego bajora. On był oczarowany jej nieco prowincjonalnym stylem, ją urzekło jego pełne dobroci zachowanie. Lecz kiedy przyszło do małżeństwa, okazało się, że mają odmienne punkty widzenia... czytaj dalej
Informacje o filmie Powiew luksusu
premiera 14 czerwca 1962 (Światowa)
boxoffice $14 628 923 w USA
studio Granley Company (przedstawia) / Arwin Productions / Nob Hill Productions Inc.
tytuł oryg. That Touch of Mink
inne tytuły That Touch of Mink Kanada
więcej
Gdy Cathy i Philip jadą samochodem na Bermudach, poruszają się prawą stroną jezdni, tymczasem ruch na Bermudach jest lewostronny.
Philip samodzielnie porusza się samochodem po Bermudach, tymczasem turystom nie wolno tego robić ze względów bezpieczeństwa (drogi na wyspach są bardzo kręte i wąskie).
Film kręcono na Bermudach oraz w Nowym Jorku w Stanach Zjednoczonych.
Znajdź filmy, które mogą Cię zainteresować
Co za baran wstawił ten opis filmu! Od kiedy skraj bagnistego bajora = ochlapanie błotem przez przejeżdżający obok samochòd. Kto to weryfikuje??!!
Ogląda się rewelacyjnie! Młodziutka, naiwna, szczera i niewinna (?) Doris Day. Z pozoru chłodny i cyniczny Cary Grant. Chodzą wokół siebie jak żuraw i czapla ze znanej bajki. Sama akcja nie jest specjalnie skomplikowana choć zabawna. To co stanowi o komediowej sile tego filmu to przede wszystkim teksty. Wiele rozłożyło...
więcej
Ironia buzuje z dialogów jak bąbelki w sylwestrową noc z szampana, aż w głowie się kręci od demaskowania społecznej hipokryzji, konwenansów i egoistycznych pobudek ludzkiego działania, a przy tym serwowane z taką lekkością, że zamiast kaca, jest wyłącznie szampańska zabawa i nieustanny banan na twarzy.
