film
Pożegnania
Okuribito2008
2h 10m
Po rozwiązaniu orkiestry wiolonczelista Daigo musi sobie poszukać nowego zajęcia. Wraz z żoną decydują się na powrót do rodzinnego miasteczka, gdzie mężczyzna podejmuje pracę w zakładzie pogrzebowym.
Pożegnania
reżyseria Yôjirô Takita
scenariusz Kundo Koyama
produkcja Japonia
premiera 23 sierpnia 2008 (Światowa) , 22 stycznia 2010 (Polska premiera kinowa)
Ranking ról
Opis filmu Pożegnania
Zdolny wiolonczelista Daigo Kobayashi (Masahiro Motoki) traci pracę, gdy rozwiązuje się jego orkiestra. Postanawia wraz z żoną (Ryoko Hirosue) powrócić do rodzinnego miasteczka i tam poszukać dla siebie nowej pracy i nowego życia. Odpowiada na ogłoszenie zatytułowane "Okuribito" (ang. "Departures") w nadziei na pracę w agencji... czytaj dalej
Masahiro Motoki, przygotowując się do roli, przez kilka miesięcy uczył się gry na wiolonczeli oraz studiował ceremonię przygotowywania zmarłych do pochówku pod okiem mistrza sztuki nokan, tak długo, aż był w stanie przeprowadzić ten rytuał jak profesjonalista.
Zdjęcia do filmu kręcono w mieście Sakata (Japonia).
Cała fabuła opiera się na grze słów. Jap. "okuribito" oznacza "osobę odprowadzającą" (np. na dworzec, przed podróżą), szerokie znaczenie tego słowa może kojarzyć się zarówno z odprowadzaniem podróżnych na lotnisko, jak i z odprowadzaniem zmarłych na tamten świat.
W jednej z najważniejszych scen filmu "Pożegnania", główny bohater, Daigo Kobayashi, podając swojej żonie kamień, opowiada legendę usłyszaną w dzieciństwie od ojca. To opowieść o czasach, gdy ludzie nie potrafili jeszcze mówić, a jedynym sposobem porozumiewania było wręczanie kamieni. Wielkość, kształt i faktura podarunku mówiły o odmiennych... więcej
Znajdź filmy, które mogą Cię zainteresować
Raz jeden w zyciu bylem w Krakowie. Było to 4 lata temu.
Pamiętam ze byl to ostatni wieczor ktory mialem tam spedzic.
Przechadzajac sie po rynku minąwszy Sukiennice, szedlem dalej jakas boczna uliczka.
Po lewej stronie zobaczylem jakies klimatyczne stare kino. Moglo wcale nie byc stare ale klimatem bilo na glowe...
Czasem ten film porywa, a emocje są prawdziwe, szczególnie do sceny z grą na wiolonczeli po wyżerce kurczakowej, a czasem wręcz rzyga patosem, przeciąganym w nieskończoność i prawie nie do wytrzymania. Momentami razi przewidywalnością i zagraniami rodem z oper mydlanych, a momentami mówi o czymś ważnym, o szukaniu...
mialam przyjemnosc ogladnac ten film, myslalam, ze bedzie taki sobie, ale okazuje sie, ze japonczycy potrafia bardzo ladne filmy robic o milosc, smierci i ralacjach rodzinnych jak i miedzyludzkich, do tego piekna muzyka. Film jak najbardziej warty Oscara, piekny wzruszajacy i ludzki.
Jak kupowałam ten film to rodzice sobie ze mnie kpili, że film o grabarzu to musi być totalne dno. Ale byłam przekonana, kupiłam i obejrzałam. Według mnie jest to jeden z najlepszych filmów jakie oglądałam. Może dla nas Polaków ma śmieszną tematykę, ale dla Japończyków pewnie znaczy o wiele więcej. Świetni aktorzy,...
Lady_Buntaro 37 punktów
nika_na 35 punktów
Kasyana 24 punkty