więc nie może przesunąć góry. Nie może zrobić nic.
Dla mnie to kwintesencja całego filmu. Cieszę się, że ktoś w końcu zrobił o tym obraz, pośród tego całego ezoterycznego chłamu o "przyciąganiu szczęścia siłą woli" itp idiotyzmów.
Bóg wspiera tych, którzy wypełniają przykazania, a przykazania streszczają się w czynnej miłości do bliźniego. Jeśli uczymy się, jak służyć innym, Bóg pomaga nam w rzeczach, na których nam zależy. Proste jak budowa cepa. Fajnie zostało przedstawione to w scenie z usiłowaniem przesunięcia butelki przy księdzu. "Przesunęła się, bo TOBIE na tym zależało. Sprawiłeś, że ją przesunąłem, bo widziałem, jak bardzo Ci zależy" (nie cytuję słowo w słowo). Tak to właśnie działa.
Próżno doszukiwać się prawdy w kinematografii, więc tego nie robię; wszystko zawsze polane jest dużą porcją religijnego sosu. Ale ten film to wyjątek, zwłaszcza dlatego, że historia widziana jest oczami dziecka, a takimi powinniśmy się stać. Smutne, jak wielu ludzi wyrasta na "stąpających twardo po ziemi" obywateli, zapominając, że ich zadaniem od początku do końca jest być wrażliwym, pokornym i cały czas się uczyć, a nie wpasowywać się do zimnego, egoistycznego świata.