W tragedii Sofoklesa odkrył Pasolini mit ogólnoludzki, który wyraża wieczną, zawsze aktualną prawdę o człowieku. Jak wiadomo kompleks Edypa jest jednym z kluczowych pojęć psychoanalizy i to do niej również odwołuje się reżyser. Film składa się z 3 części: prologu, toczącego się w latach 20. naszego wieku, dramatu właściwego ze starożytności i finału w scenerii współczesnych ulic Bolonii i Mediolanu.
"Król Edyp" reż. Pier Paolo Pasolini, 1967
http://www.filmweb.pl/Kr%C3%B3l+Edyp,1967,o+filmie,Film,id=32308
Film ten z jednej strony jest kontynuacją tego co Pasolini pokazał w "Ewangelii wg Mateusza", z drugiej zaś jest tego zaprzeczeniem. Znowu pokazuje nam wielokulturowość pokazywanej historii, znowu widza...
Zaczyna sie w latach 20., rozwija w starozytnosci a konczy w latach 60., kiedy Pasolini krecil ten film. Formalnie jest to ascetyczna produkcja, pozbawiona rozmachu i przepychu, skupiajaca sie na tytulowym bohaterze, czy raczej - antybohaterze. Utrzymany w medytacyjnym tempie, opowiada o tym samym, co tragedia...
Mit Edypa zna każdy. Nikt jednak nie odtworzył go audiowizualnie w takiej formie, w jakiej zrobił to Pasolini. Pełen tragizmu film jest mieszanką różnych kultur, odchodzi od typowego wyobrażenia starożytnej Grecji, w której usadził akcję Sofokles. Mimo otaczającego bohatera okrucieństwa i brutalności, jest tam również...
więcej