film
Kobiety na skraju załamania nerwowego
Mujeres al borde de un ataque de nervios1988
1h 30m
Po rozstaniu z wieloletnim kochankiem Pepa nie potrafi się z tym pogodzić. Kobieta postanawia odpłacić mężczyźnie przygotowując gazpacho z tajemniczą zawartością.
Kobiety na skraju załamania nerwowego
reżyseria Pedro Almodóvar
scenariusz Pedro Almodóvar
produkcja Hiszpania
premiera 14 marca 1988 (Światowa)
Ranking ról
Opis filmu Kobiety na skraju załamania nerwowego
Po wielu latach wspólnego życia z Ivanem, Pepa - aktorka dubbingu, zostaje porzucona. Postanawia nie poddawać się depresji i zmienić całkowicie swoje życie, ale nieustanny nacisk okoliczności nie pozwala jej niczego doprowadzić do końca. W końcu ma wszystkiego dosyć, sporządza więc zabójczą miksturę: gazpacho zmieszane z tabletkami nasennymi. Lawina kolejnych wydarzeń zastopuje jej zamiary.
Informacje o filmie Kobiety na skraju załamania nerwowego
premiera 14 marca 1988 (Światowa)
boxoffice $7 298 792 na świecie $7 251 740 w USA $47 052 poza USA
budżet $700 000
studio El Deseo S.A. / Laurenfilm
tytuł oryg. Mujeres al borde de un ataque de nervios
inne tytuły Women on the Verge of a Nervous Breakdown Międzynarodowy
Women on the Verge of a Nervous Breakdown USA
więcej
Film był kręcony w Madrycie (Hiszpania).
Choć ta informacja nie pojawia się w czołówce filmu, to inspirację dla zwariowanego scenariusza stanowiła sztuka Jeana Cocteau.
Czerwone suknie. Buty. Telefon. Torebka. Kostium. Koguci grzebień. Samochód. Szminka. Półka. Notes. Zupa pomidorowa. Drzwi. Pokrywa od kosza na odpadki. Czerwień, wszędzie czerwień - czerwień przebijająca z każdego niemal kadru. Intensywna jak krew, miłość i emocje, emocje, emocje. Jak gorąca Hiszpania. Jak róża w zębach Almodovara na jednym z... więcej
Znajdź filmy, które mogą Cię zainteresować
Kocham kolory u Almodovara! To chyba jedyny reżyser, który na prawdę jest świadomy tego ile emocji można oddać przez barwy.
"Czułam się jak Noe. W klatce, którą miałam na tarasie, chciałam mieć po parze z każdego
gatunku zwierząt. I tak nie udało mi się ocalić pary, która była dla mnie najważniejsza. Nas
dwoje."
Uwielbiam filmy Almodovara. Ten jest z pewnością numerem jeden. Tysiące barw, wątków,
strojów, genialna gra aktorska sprawiają że do tego filmu wraca się - wiele razy. Arcydzieło.
Tym razem Pedro mnie ma. Niby zwariowana komedia, ale za tą historią kryje się dużo więcej niż kolejne zabawne sytuacje. To mieszanina mocna jak gazpacho przygotowane przez Pepę na początku filmu. Różni się tylko tym, że "Kobiety..." wcale nie usypiają.
Almodovar zaczyna swoje dzieło od snu, w którym Fernando Guillén...
