Podsłuchana przypadkowo rozmowa młodej, nieszczęśliwej mężatki z psychoanalitykiem staje się dla Marion, kobiety dojrzałej, ocenianej przez otoczenie jako "człowiek sukcesu", bodźcem do prawdziwej oceny własnego życia. Jej dalsze losy ukazują wiele głębokiej prawdy o naturze ludzkiej, zwodniczych kryteriach sukcesu i szczęścia i dużo optymizmu.
Gena Rowlands jako kobieta po 50tce, która pewnego dnia w swoim mieszkaniu podsłuchuje rozmowę "innej kobiety" o własnym życiu. Bohaterka zdaje sobie sprawę jak wiele mają wspólnego. Tyle tylko że Hope, którą podsłuchuje to niespełnione marzenie Marion o własnym życiu. Obecnie uważa je za zmarnowane i zastanawia się...
więcejŚwietny duet stworzyli Gena Rowlands i Ian Holm. Szkoda, że tak mało było widać M.
Farrow. Czasem trzeba posłuchać innych, żeby zobaczyć siebie.
Gena Rowlands jako wykładowca filozofii, która przypadkiem podsłuchuje rozmowę młodej kobiety z psychiatrą. Zwierzenia nieznajomej, skłaniają bohaterkę do przewartościowania swego życia...
Allen na poważnie: znów zapatrzony w swego mistrza Bergmana, ale tak, jak w pozostałych przypadkach, będę się upierał, że...
Ja wychwyciłem te:
"- Kochałbyś się ze mną na podłodze?
- Chcesz tego?
- Nie wiem, a Ty?
- Nie wiem, nie pasujesz mi do drewna"
"- On myśli tak jak Ty
- Pije, nie myśli"
"Ona nie pozwala sobie na uczucia, dlatego wiedzie zimne intelektualne życie"
"Czy wspomnienia to coś co się ma, czy coś co się...
Wszystko w tym filmie sie sypie, farba odchodzi od sciany, brakuje tylko karaluchow. Calosc w klimacie Zanussiego, tyle ze w Nowym Yorku, gdzie nigdy nie bylo godziny policyjnej.
Zastanawiam sie czy Bergman lubil W. Alena...
Film ratuje groteskowa Mia Farrow (z poduszka pod spodnica:) i brzydka reprezentantka...