Happy-End

Dokument powstał z materiałów found footage. To kompilacja tzw. home videos z lat 60. i 70. Wybrane sekwencja pochodzą z wielu godzin inscenizowanego życia prywatnego Rudolfa i Elfriede. Kto stanął za kamerą? Kto obserwował tych dwóch, zanim wzrok reżysera Petera Tscherkassky'ego (a potem nasz) padł na ich prywatne życie? Myślę, że... Dokument powstał z materiałów found footage. To kompilacja tzw. home videos z lat 60. i 70. Wybrane sekwencja pochodzą z wielu godzin inscenizowanego życia prywatnego Rudolfa i Elfriede. Kto stanął za kamerą? Kto obserwował tych dwóch, zanim wzrok reżysera Petera Tscherkassky'ego (a potem nasz) padł na ich prywatne życie? Myślę, że teoria, że ​​oni sami są autorami nagrania (w oczekiwaniu na własną publiczność) mija się z celem. Film nie jest też zarejestrowany ukrytą kamerą, bo Rudolf i Elfriede zwracają się bezpośrednio do niej, śmiejąc się i gestykulując. To musi być ich dziecko, dziecko, które nigdy nie wchodzi na obraz, chyba że w postaci symbolicznej lalki i powtarzających się luster, które świadczą o jego poczynaniach. Myślę, że Rudolf i Elfriede zakochali się w sobie latem 1952 roku, gdy z każdego odbiornika radiowego można było usłyszeć przebój Annie Cordy "Bonbons, Caramels, Esquimaux, Chocolats". W 1958 roku urodził się ich syn, wkrótce po zakupie pierwszej kamery filmowej. Na początku lat 70. syn przejął reżyserię nad dorocznymi filmami z okazji różnych uroczystości. Uchwycił także na filmie seksualną radość, która lekko unosi się między winem musującym a tortem czekoladowym. Dwadzieścia lat później to dziecko, już jako dorosły mężczyzna, odkrywa te nagrania na nowo... czytaj dalej