Granica marzeń

Dima ma 24 lata. Przyjechał z Homla do Grodna, bo tu udało mu się znaleźć pracę sprzedawcy i wynająć skromny pokoik. Zarabia bardzo mało, jak zresztą większość obywateli Białorusi. Dlatego też dla mieszkających niedaleko granicy weekendowe wyjazdy do Polski z kontrabandą są źródłem dodatkowych dochodów, na ogół znacznie przewyższających... Dima ma 24 lata. Przyjechał z Homla do Grodna, bo tu udało mu się znaleźć pracę sprzedawcy i wynająć skromny pokoik. Zarabia bardzo mało, jak zresztą większość obywateli Białorusi. Dlatego też dla mieszkających niedaleko granicy weekendowe wyjazdy do Polski z kontrabandą są źródłem dodatkowych dochodów, na ogół znacznie przewyższających oficjalne. Dima też jeździ, ale nie chce ryzykować, wozi więc ze sobą tylko "normę", czyli dopuszczoną przepisami ilość alkoholu i określoną liczbę papierosów. Zarobić na takim interesie można ledwo kilka dolarów, dla Białorusinów jednak każda kwota jest warta zachodu. Tymczasem na przejściu granicznym w sklepie wolnocłowym doświadczeni przemytnicy kupują ilości znacznie większe. To oczywiste ryzyko nie zawsze się opłaca. Kiedy nocą wsiadają do polskiego pociągu, przepakowują towar starając się wspólnie z innymi równomiernie rozmieścić go w podróżnych torbach, a nadwyżki ukryć w wagonie, w miejscach nadających się na schowki. W Kuźnicy Białostockiej rozpoczyna się bezpardonowa kontrola prowadzona przez polskich celników. Większość towarów przeznaczona na handel przepada; celnicy od dawna doskonale znają sposoby stosowane przez przemytników, skrytki wagonowe i osoby szczególnie często przekraczające granicę z dużymi bagażami. Ilość uratowanego przemytu zależy od tego, jak dokładną kontrolę przeprowadzą celnicy. Wiadomo przecież, że szansy na ukrycie czegokolwiek w wagonach praktycznie nie ma. A przed dworcem czekają polscy handlarze, którzy hurtem skupują wszystko i rozwożą po targowiskach w całej Polsce. Dima jedzie aż do Białegostoku. Zarobił kilka dolarów i teraz może pomarzyć o tym, że kiedyś stać go będzie na założenie własnej rodziny i utrzymanie dzieci. Nie wiadomo, czy przemyt do Polski będzie jeszcze długo opłacalny, ale rozświetlone ulice wojewódzkiego miasta sprzyjają złudzeniom i rozbudzają wyobraźnię. Na dworcu w Kuźnicy Białostockiej trzeba jednak wrócić do szarej rzeczywistości. Czekają tam na pociąg do granicy umęczeni, upokorzeni obywatele wolnej Białorusi. Śpiąc na ławkach, śnią o odmianie losu. Dima, i każdy z nich, w nielegalnym handlu z Polakami widzi szansę spełnienia marzeń. [www.tvp.com.pl] czytaj dalej