Dziecko szczęścia

Dzięki filmowi dokumentalnemu Andrzeja Titkowa poznajemy losy Helmuta Kajzara. Podczas studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim współpracował z Teatrem 38. W latach 1965-1969 studiował na Wydziale Reżyserii warszawskiej PWST. Od 1968 współpracował z instytucjami w Warszawie i we Wrocławiu ("Śmieszny staruszek" Tadeusza Różewicza w Teatrze... Dzięki filmowi dokumentalnemu Andrzeja Titkowa poznajemy losy Helmuta Kajzara. Podczas studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim współpracował z Teatrem 38. W latach 1965-1969 studiował na Wydziale Reżyserii warszawskiej PWST. Od 1968 współpracował z instytucjami w Warszawie i we Wrocławiu ("Śmieszny staruszek" Tadeusza Różewicza w Teatrze Polskim, 1968 i "Bolesław Śmiały" Stanisława Wyspiańskiego, 1969). Dokonania Helmuta Kajzara nie przeszły niezauważone za granicą. Dramaturg nawiązał kontakty i współpracował z wieloma teatrami zagranicznymi (m.in. w Getyndze, Londynie, Tybindze). Inscenizował własne dramaty, np. "Paternoster" (prapremiera 1969, reż. Jerzy Jarocki), "Rycerz Andrzej" (Teatr Studio, Warszawa 1975), "Trzy krzyżyki". Adaptował sztuki Różewicza: "Akt przerywany", "Stara kobieta wysiaduje", Witolda Gombrowicza "Ślub" i innych autorów. W jego dorobku nie brakuje wnikliwych esejów. Helmut Kajzar zasłynął jako twórca Manifestu Teatru Metacodziennego. czytaj dalej