El to w mitologii ugaryckiej najwyższy bóg kananejski, który według tekstów z Ugarit (XV-XIV wiek przed naszą erą) był stwórcą świata, ojcem i przywódcą bogów i ludzi jest królem i sędzią, strażnikiem porządku kosmicznego i politycznego, wspierającym królów w sprawowaniu władzy. Występuje również jako mędrzec wyjaśniający sny. Był wieczny, mądry, sprawiedliwy, dobry i miłosierny, życzliwy ludziom. Jeden z tekstów określa go mianem byka, co miało symbolizować siłę seksualną w akcie tworzenia bogów. Żoną Ela była Aszirat. W sztuce przedstawiany jako starzec w ozdobionym rogami nakryciu głowy, siedzący na tronie. Miał wiele dzieci, do najważniejszych należeli Asztar, Jam i Mot. W ugaryckich tekstach dzieckiem Ela nazywany bywa również Baal (syn Dagona) a także jego siostra Anat. Określenia te powiązane są z wiarą, iż El jest "stwórcą stworzeń" (bny bnwt).

Z powodu podeszłego wieku przekazał z czasem najwyższą władzę Baalowi, który okazał się najbardziej godnym tego zaszczytu. Pomimo tego w dalszym ciągu cieszył się znaczną czcią i autorytetem pośród bogów i ludzi. Mit o przejęciu władzy przez Baala przypomina grecką opowieść o przejęciu władzy nad światem przez Zeusa, jak również nordycki mit objęcia władzy nad panteonem przez Odyna.

Według opinii wielu badaczy jak Gerd Theissen, Morton Smith czy Lowell Handy, od El wywodzi się kult Jahwe, którego żoną była bogini Aszerach.

El: prawdopodobnie od rdzenia "wl" – "być mocnym", "stać na czele". El był bogiem osobowym, ale od jego imienia wywodzi się w językach semickich ogólny rzeczownik "bóg" ( hebr. 'el, akad. 'ilu, arab. 'ilah, ugaryckie 'l, południowoarabskie 'ilumkuh "bóg"), a także termin biblijny Elohim.

Jahwe (hebr. יהוה) to imię własne Boga czczonego w judaizmie i chrześcijaństwie.

Według niektórych wywodzona pierwotnie od jednego z bóstw ugaryckich, przejętego następnie przez plemiona izraelskie jako bóstwo narodowe. W okresie kształtowania się judaizmu przybrało cechy boga monoteistycznego. W początkach Biblii wymieniany jako El (potoczna semicka nazwa Boga), a w liczbie mnogiej Elohim, która to forma nie została nigdy w pełni wyjaśniona. W chrześcijaństwie określany w Biblii jako Bóg Jedyny, również między innymi jako Bóg Stwórca.

Miał być też bóstwem miasta Ejlat

Niektórzy badacze jak Gerd Theissen, Morton Smith czy Lowell Handy upatrują genezę kultu Jahwe w wierzeniach ugaryckich. Według ich teorii, w okresie gdy system wierzeń Izraelitów był jeszcze politeizmem, panteon bogów izraelskich miał analogiczną strukturę hierarchiczną. Na tej podstawie wywodzą oni postać Jahwe od ugaryckiego bóstwa El, a częściowo Baala, przy czym w procesie gdy wierzenia Izraelitów stawały się monoteizmem, Jahwe przejmował także cechy pozostałych, pomniejszych bóstw.

Istotne okazało się tu odkrycie z lat 1929-1931 tekstów w starożytnym Ugarit (dziś Ras Szamra). Jak podaje portal TVP, Francesca Stavrakopoulou, po latach swoich badań nad historią religii Izraela doszła do wniosku to znanego od lat to że wiara Izraela niejednokrotnie poddawana była tendencjom synkretyzmu. Badaczka wskazuje przede wszystkim na obecny w Izraelu kult bogini płodności Aszery.

Mimo, iż oficjalna doktryna biblijna przeciwstawia się jakiemukolwiek politeizmowi, w Biblii można znaleźć nieusunięte informacje - jak podaje artykuł w portalu Telewizji Polskiej o istnieniu jej kultu nawet w Świątyni jerozolimskiej za króla Salomona.
________________________________________________________________________
Związek Aszery z Jahwe poświadczony jest zarówno w Biblii, skąd bogini nie została całkowicie usunięta. W Księdze Królów mówi się, że oba bóstwa odbierały kult w Świątyni Jerozolimskiej. Znajdował się tam posąg Aszery, któremu ofiarowywano rytualne szaty.
________________________________________________________________________