Recenzja filmu

Plan dziewięć z kosmosu (1959)

"Plan dziewięć z kosmosu" powszechnie uważany jest za największe osiągnięcie w karierze reżyserskiej Edwarda Wooda. Tym razem mistrz niezamierzonego kiczu przedstawia nam dość zawiłą historię wizyty gości z innej planety. Celem przybycia na Ziemię kosmitów jest zlikwidowanie wszystkich żywych ludzi. Jednak przedstawiciele, jak się okazuje, bardzo wysoko rozwiniętej cywilizacji, nie mają zamiaru uczynić tego osobiście. Aby wcielić tytułowy Plan 9 w życie, kosmici wskrzeszają zmarłych, którzy w ich imieniu rozprawią się z żyjącymi ludźmi. W filmie nie zabraknie więc latających spodków, błąkających się bez celu zombie, a nawet wampirów. W końcu u Eda Wooda możliwe jest wszystko. Nie ma co się oszukiwać: film nie grzeszy ani jakością realizacji, ani atrakcyjnością fabuły. Wprawdzie reżyser ze wszystkich sił stara się coś nam przekazać, jednak liczne błędy i niedociągnięcia utrudniają odbiór jego wizji. Oczywiście nie możemy zapominać, że film miał bardzo ograniczony budżet, co rzutuje m.in. na jakość dekoracji. Producentów nie stać było też na zatrudnienie gwiazd, dlatego w "Planie dziewięć z kosmosu" występują głównie amatorzy, przyjaciele reżysera. Spotykamy się więc z bardzo marnym aktorstwem, a dzieła zniszczenia dopełniają kiepsko napisane dialogi. Jedynymi widocznymi na ekranie aktorami są tutaj Vampira i Bela Lugosi - oboje w czasie współpracy z Woodem przeżywali schyłek swojej popularności, innymi słowy: byli bezrobotnymi eks-gwiazdami, których nikt z wyjątkiem szalonego Eda nie był gotów zatrudnić. Jednak błędy w realizacji, jak m.in. wymieszanie scen nagrywanych za dnia i w nocy, są już efektem niedopatrzenia samego Wooda, który nigdy nie przywiązywał wystarczającej wagi do szczegółów. Spotykając się z takim dziełem jak "Plan dziewięć z kosmosu", trudno nie patrzeć na nie przez pryzmat reżysera. W tym przypadku jest nim w końcu człowiek, który przez krytyków okrzyknięty został najgorszym reżyserem w historii. Edward D. Wood Jr. to postać niezwykle barwna. Od dziecka kochał kino i marzył o pracy w Hollywood. Chociaż nie brakowało mu entuzjazmu i pomysłów, jego filmy nigdy nie cieszyły się uznaniem. Mimo nieprzychylnych opinii, Wood przez wiele lat walczył o swoje marzenia, realizując mniej lub bardziej tandetne dzieła, którym jednak nie można odmówić specyficznego uroku. Najważniejszym z nich jest właśnie "Plan dziewięć z kosmosu". Widz, który chociaż pobieżnie zna biografię kontrowersyjnego reżysera, w otoczce kiczu i niedopracowania dostrzeże tu ogromny rozmach i entuzjazm, z jakimi film został zrealizowany. Widać, że Wood jak mało kto kochał to, co robił. Jego optymizm i beztroska w traktowaniu detali potrafią udzielić się widzom i to chyba jest siłą "Planu 9", chociaż wiele osób twierdzi, że tylko etykietka "najgorszego reżysera" pozwoliła produkcjom Wooda przetrwać i zapisać się w historii kina jako antywzory do naśladowania dla przyszłych pokoleń reżyserów. "Plan dziewięć z kosmosu" to obowiązkowa pozycja dla koneserów kiczu oraz fanów B-klasowych produkcji. Widzom oczekującym czegoś więcej niż łapiąca za serce nieporadność i nagromadzenie istot nie z tego świata, proponowałabym zapoznanie się przed seansem z sylwetką samego Eda. Jakkolwiek zabrzmi to sentymentalnie i nieco naiwnie - Wood wkładał w swoje filmy całą duszę i nawet po 50 latach da się to zauważyć. Mi obcowanie z dziełami tego reżysera dodaje optymizmu, czego życzę każdemu widzowi.