Recenzja filmu

Olbrzym (1956)

"Olbrzym" to ostatnia produkcja z udziałem buntownika Ameryki - Jamesa Deana. Była to jego trzecia i zarazemostatniajego główna rola. Same prace nad filmem zostały ukończone jużpo tragicznej śmierci aktora. Jednak film ten cieszył się zaskakująco ogromnym powodzeniem po swojej premierze. Czy rzeczywiście słusznie?

Akcja toczy się w Teksasie, w pierwszej połowie XX wieku. Jordan "Bick" Benedict (Rock Hudson), właściciel ogromnej farmy w Teksasie,przyjeżdża do Maryland, by kupić konia. Poznaje tam uroczą córkę hodowcy - Leslie (Elizabeth Taylor) i niemal od razu rodzi się w nim uczucie. Młodzi biorą ślub i wyjeżdżają w rodzinne strony Bicka. Sielankowe życie młodej pary zakłóca pewien miejscowy kowboj - Jett Rink (James Dean). I to właśnie na jego losach skupiona jest cała uwaga filmu.

Można powiedzieć, że Jett przeszedł drogę od pucybuta do milionera. Zaczynał jako pracownik na ranczu Bicka. Przyjaźnił się z siostrą szefa. Po jej śmierci los bohatera odmienia się. Jett dziedziczy ziemię i niedługo potem odkrywa, że te małe poletko to kura znosząca złote jaja. Kowboj zostaje potentatem naftowym, w końcu osiąga wymarzony i długo wyczekiwany sukces. Jednak Jett nie zaznaje szczęścia. Jego rozterki doprowadzają gow końcudo utraty wszystkiego.Istotna tu jest jego samotność. Kowboj nie ma nikogo bliskiego, ma trudności z budowaniem relacji zinnymi. Myślę, żeGeorge Stevens poprzez postać młodego milionera chce nam przekazać pewną myśl, że sukces nie daję satysfakcji, gdy nie mamy się z kim nim cieszyć.

Bez wątpienia rola Jetta była dlaDeana wielkim wyzwaniem. Miał ogromną szansę wykazać się z trochę innej strony niż zazwyczaj. Szansę tęświetnie wykorzystał.Dean gra osobęnegatywną, bezwzględną, która dąży do celu za wszelką cenę. Myślę, że pośmiertna nominacja do Oscara za najlepszą rolę męskąbyła jak najbardziej zasłużona, ponieważ Deanniezwykle przekonująco pokazał dramat głównego bohatera.Elizabeth Taylor i Rock Hudsonrównieżwykreowali niezapomniane postacii wcale nie pozostali w cieniuDeana (także nominowani do nagrody Akademii).Hudson dobrze poradził sobie z rolą głowy rodziny Benedict. Jego upór i stanowczość są bardzo realistyczne.Taylor zaś urzekła mnie optymizmem i wolą do czynienia dobra. Gra aktorska jest bardzo charakterystyczna dla tego okresu kinematografii.

Film z początku wydaje siętrochę nudnawy.Akcja rozwija się powoli, ale wciąga widza.Chociaż jest to dramat momentami bawi. Chociażby niektóre dialogi Leslie i Bicka, jak na przykład rozmowao planach na przyszłość ich dzieci. Również scena święta Dziękczynienia w domu rodzinnym Leslie może niektórych rozbawić. Jednakżejest to przede wszystkim dramat, który nieraz wzrusza do łez. Warto również wspomnieć o zwróceniu uwagi na uprzedzenia do Meksykanów. Reżyser dobitnie pokazuje istotę problemu w niektórych scenach.

Nie mam żadnych wątpliwości, że "Olbrzym'' to film godny uwagi. Dobry scenariusz oparty na powieści Edny Feber, znakomite aktorstwo, niesamowite zdjęcia, piękne pleneryTeksasu (chociaż razi trochę, żesporo kręcono w studio)gwarantują ponad 3 godziny naprawdę dobrego kina. George Stevenswykonał kawał dobrej roboty i bardzo się cieszę, że został za to wyróżniony Oskarem za reżyserię. Dziewięć nominacji do Oskara i dwie do Złotych Globów o czymś świadczą...

"Olbrzym"? Dlaczego taki tytuł? "Olbrzym"to symbol energii, potęgi, wojowniczości, roztropności, ale również próżności, bezwzględności, egoizmu, chciwości,buntu, obłudy i pychy.Czy kogoś ten opis nam nie przypomina? Myślę, że tytuł jest trochę przewrotny i odnosi się do postaci Jetta, który z pozoru jest silny, twardy, niezwyciężony, a tak naprawdę słaby...