George Clooney 

Urodził się 6 maja 1961 roku w rodzinie o tradycjach związanych z show biznesem. Ojciec George'a, dziennikarz telewizyjny Nick Clooney prowadził talk show "The Nick Clooney Show". Tam właśnie młody Clooney debiutował 
w wieku pięciu lat. Ciotka, Rosemary Clooney, to piosenkarka jazzowa, a także aktorka, która kilka razy pojawiła się w "Ostrym dyżurze", druga ciotka, Betty Clooney to również piosenkarka. Kuzyni George'a - Miguel Ferrer, Monsita Ferrer i Rafael Ferrer - są aktorami (podobnie jak jego była żona Talia Balsam), a Cathi Campo i Carlos Campo - muzykami.
W latach 1979 - 1980 George studiował w Northern Kentucky University. Marzył o karierze bejsbolisty. Jednak gdy plany te spaliły na panewce, postanowił zaistnieć w branży filmowej. Dlatego w 1982 roku, w wieku 21 lat, przeniósł się do Los Angeles (zatrzymując się w domu ciotki Rosemary) i zaczął pracować jako aktor.

Początki jego kariery były trudne. Długo grywał małe rólki w serialach (m. in. "Roseanne", "Złotka"), filmach klasy B ("Powrót do upiornej szkoły", "Powrót zabójczych pomidorów", "Czerwona fala") lub mało znanych filmowych produkcjach telewizyjnych ("Masakra w centrum handlowym", "Trefny szmal").

Na swoją wielką szansę zagrania ważnej roli czekał ponad 10 lat. W 1994 roku podpisał pięcioletni kontrakt na serial "Ostry dyżur". To był przełomowy moment w jego karierze. Rola w tym serialu przyniosła mu olbrzymią popularność 
i otworzyła drzwi do kariery filmowej w Hollywood. Za kreację doktora Douga Rossa otrzymał szereg wyróżnień na czele z trzema nominacjami do Złotego Globu i dwoma do nagrody Emmy dla najlepszego aktora serialu dramatycznego. W "Ostrym dyżurze" grał do 1999 roku, jednak nie odszedł 
z produkcji definitywnie. Co jakiś czas pojawiał się w niektórych odcinkach.
Na dużym ekranie zadebiutował w 1996 roku rolą przestępcy zmagającego 
się z wampirami w parodystycznym filmie "Od zmierzchu do świtu" 
w reżyserii Roberta Rodrigueza. Występ ten okrasił wygrywając nagrodę Saturna dla najlepszego aktora oraz Złotego Popcorna w kategorii Przełomowa rola. Uznanie wśród widzów przyniósł mu także udział w "Szczęśliwym dniu" Michaela Hoffmana, lekkiej komedii romantycznej, w której wystąpił wraz z Michelle Pfeiffer. Od tej pory stał się gwiazdą, która występowała 
w filmach kinowych.

Rok 1997 George nie może jednak zaliczyć do udanych. Wystąpił w średnio udanym "Peacemakerze", gdzie partnerował Nicole Kidman oraz zagrał główną rolę w filmie Joela Schumachera "Batman i Robin". Produkcja ta okazała się prawdziwą klapą, dla której krytycy nie mieli żadnej litości. W 2010 roku czytelnicy magazynu "Empire" okrzyknęli ten film najgorszym filmem wszech czasów.

Od tamtej pory staranniej zaczął dobierać rolę i imał się różnych gatunków filmowych. Wystąpił w komedii kryminalnej "Co z oczu, to z serca", gdzie po raz pierwszy spotkał się z reżyserem Stevenem Soderberghiem. Współpraca obu artystów była tak udana, że obaj panowie kilkakrotnie spotkali się na planach filmowych innych produkcji. "Złotem pustyni", "Cienką czerwoną linią" 
i "Gniewem oceanu" George umocnił się na liście najpopularniejszych 
i najbardziej lubianych aktorów. Do takiego stanu rzeczy niewątpliwie przyczyniła się również jego charakterystyczna uroda amanta filmowego. 
W 1998 roku magazyn "People" ogłosił go najseksowniejszym mężczyzną świata. Wciąż jednak brakowało prestiżowych nagród.

Sukces w dziedzinie artystycznej nadszedł w 2000 roku, kiedy to za występ 
w pastiszowym filmie braci Coen "Bracie, gdzie jesteś" otrzymał Złotego Globa w kategorii najlepszy aktor w komedii lub musicalu. Jednocześnie rozpoczął pracę na planie przebojowej komedii kryminalnej "Ocean's Eleven: Ryzykowna gra", gdzie wystąpiła plejada gwiazd amerykańskiego kina (m. in. Brad Pitt, Matt Damon, Julia Roberts, Andy Garcia). Z przychodami ponad 450 milionów dolarów film ten jest jak do tej pory największym sukcesem kasowym 
w karierze George'a. Film doczekał się też dwóch sequeli ("Ocean's Twelve: Dogrywka" i "Ocean's 13").

Świetną kreację George stworzył też w "Solaris" - projektem będącym ekranizacją kultowej powieści Stanisława Lema. W 2002 roku filmem "Niebezpieczny umysł" zadebiutował jako reżyser. Produkcja ta była chwalona przez krytyków, a jej pokaz odbył się też w konkursie głównym w Berlinie. Kolejny ważny punkt w jego karierze ma miejsce w 2005 roku. Wtedy to do kin wchodzą dwie produkcje z Georgem: "Syriana" oraz "Good Night and Good Luck". Za oba filmy został obsypany nagrodami i wyróżnieniami. Film "Syriana" przyniósł mu Oscara i Złoty Glob dla najlepszego aktora drugoplanowego, "Good Night and Good Luck" z kolei przyniósł nominacje do tych nagród 
w kategoriach najlepszy reżyser oraz najlepszy scenariusz oryginalny. 
W tym samym roku wyreżyserował też serial dla telewizji HBO "Unscripted".

Na planie kryminału "Dobry Niemiec" po raz piąty spotkał się z reżyserem  Stevenem Soderberghiem. Rok 2007 to kolejny sukces w jego karierze. 
Dzięki roli w filmie "Michael Clayton" dostał nominację do Oscara 
oraz Złotego Globu (obie statuetki przegrał jednak z Danielem Day-Lewisem). Następnymi produkcjami z jego udziałem były "Tajne przez poufne", "Miłosne gierki" i "Człowiek, który gapił się na kozy". Występ w filmie "W chmurach"  Jasona Reitmana wyróżniono kolejnymi dla George'a nominacjami: do Oscara oraz Złotego Globa (przegrał z Jeffem Bridgesem).

W 2011 roku pojawił się w kolejnych docenionych produkcjach. Występ 
w "Spadkobiercach" nagrodzono Złotym Globem dla najlepszego aktora 
w dramacie oraz nominacją do Oscara dla aktora pierwszoplanowego (zwyciężył Jean Dujardin za "Artystę"). Z kolei za "Idy marcowe", czwarty nakręcony przez niego film, został wyróżniony nominacjami do Złotego Globa 
w kategoriach: najlepszy reżyser oraz scenariusz i nominacją do Oscara 
za scenariusz adaptowany.