Filmy, Multimedia
W ostatnim tygodniu stycznia na ekrany kin wyszła długo wyczekiwana trzecia część serii "Więzień labiryntu: Lek na śmierć". W związku z tą premierą wydawnictwo Papierowy Księżyc przygotowało nowe wydanie "Leku na śmierć" w okładce filmowej, które od 24 stycznia jest dostępne w księgarniach.
"Więzień labiryntu" to seria, która mało znanemu autorowi książek dla dzieci przyniosła międzynarodową sławę. Początkowo porównywana do słynnych "Igrzysk śmierci", błyskawicznie została obsypana nagrodami i okrzyknięta jedną z najlepszych dystopii w historii literatury młodzieżowej.
Na cykl "Więzień labiryntu" składa się w sumie pięć powieści, trzy stanowiące właściwą trylogię - "Więzień labiryntu", "Próby ognia" i "Lek na śmierć" oraz dwa prequele - "Rozkaz zagłady" i "Kod gorączki". Dwie ostatnie nie zostały zekranizowane, ale warto po nie sięgnąć, bo – podobnie jak książki wchodzące w skład właściwej trylogii – prezentują znaną z filmów rzeczywistość głębiej i szerzej, co powinno stanowić prawdziwą gratkę dla fanów serii. Warto bowiem wiedzieć, że wizja Jamesa Dashnera została na ekranie zniekształcona i na wielu polach przedstawiona zupełnie inaczej.
O czym opowiada "Więzień labiryntu"? Akcja serii początkowo rozgrywa się w tajemniczej Strefie otoczonej gigantycznym murem, za którym kryją się niebezpieczeństwa i tajemnice. Zesłana tam grupa chłopców próbuje przetrwać w tym mrocznym i przerażającym miejscu, każdego dnia bezskutecznie szukając z niego wyjścia.
Cykl "Więzień labiryntu" zaliczamy do dystopii. Jest to ten rodzaj literatury science-fiction, który przedstawia czarne wizje przyszłości w oparciu o krytyczne spojrzenie na współczesność. James Dashner odmalowuje portret świata spójnego wewnętrznie i przerażająco prawdopodobnego. Jego wizja nie jest futurystyczną mrzonką, a niezwykle trafnym portretem współczesnego świata, przeniesionego do przyszłej rzeczywistości.
O serii
Bohaterowie powieści Dashnera trafiają do zamkniętej Strefy. Mimo młodego wieku, na obszarze tym budują zwartą, wyraźnie zhierarchizowaną społeczność, której struktura daje im względne poczucie bezpieczeństwa i normalności. Grupie przewodzi najstarszy z mieszkańców, rządząc surową ręką, co przywodzi na myśl skojarzenia z kultowym Władcą much Williama Goldinga.
Otoczona murem Strefa przypomina małe państwo. Wyraźne podzielenie jej na obszary i przydzielenie każdemu z mieszkańców odpowiednich zadań pozwala Streferom przetrwać i trzymać się ustalonego planu dnia. Jak sami mówią, w Labiryncie znaleźli się po to, by znaleźć z niego wyjście i tylko dzięki perfekcyjnej organizacji żywią nadzieję, że kiedyś im się to uda. Mają swoje uprawy i hodują zwierzęta, polują, wspólnie budują kolejne elementy Strefy, razem wyruszają na poszukiwania wyjścia, razem opracowują strategię działań, razem jedzą, gotują i śpią. Wyraźnie zaznaczają hierarchię społeczną i podział ról. W zależności od zakresu wykonywanych działań, grupa dzieli się na Opiekunów, Grzebaczy, Pomyjów, Budoli, Oraczy, Zwiadowców czy Patelniaków (ci ostatni odpowiadają za gotowanie).
Specyfika grupy zamkniętej w Strefie na tym jednak się nie kończy. Mieszkańcy Labiryntu mają swój język. Jego elementy przeniknęły ze świata literatury do życia codziennego i są dowodem na to, jak wielki wpływ na świat zewnętrzny ma literatura Jamesa Dashnera.
Choć już same książki sprawiły, że o amerykańskim pisarzu zrobiło się głośno, dopiero przeniesienie "Więźnia labiryntu" na duży ekran wywołało prawdziwe szaleństwo na punkcie stworzonej przez niego historii.
Młody reżyser, Wes Ball, w głównej roli obsadził znanego z młodzieżowego hitu "Teen Wolf" Dylana O'Briena, który dzięki Więźniowi labiryntu stał się jednym z najgorętszych nazwisk Hollywood i jedną z najbardziej obiecujących gwiazd młodego pokolenia.
Filmy Balla okazały się światowymi hitami, a ekranizacja trzeciej części cyklu – "Leku na śmierć", to jedna z najbardziej wyczekiwanych filmowych premier tego roku.
"Więzień labiryntu" to seria, która mało znanemu autorowi książek dla dzieci przyniosła międzynarodową sławę. Początkowo porównywana do słynnych "Igrzysk śmierci", błyskawicznie została obsypana nagrodami i okrzyknięta jedną z najlepszych dystopii w historii literatury młodzieżowej.
Na cykl "Więzień labiryntu" składa się w sumie pięć powieści, trzy stanowiące właściwą trylogię - "Więzień labiryntu", "Próby ognia" i "Lek na śmierć" oraz dwa prequele - "Rozkaz zagłady" i "Kod gorączki". Dwie ostatnie nie zostały zekranizowane, ale warto po nie sięgnąć, bo – podobnie jak książki wchodzące w skład właściwej trylogii – prezentują znaną z filmów rzeczywistość głębiej i szerzej, co powinno stanowić prawdziwą gratkę dla fanów serii. Warto bowiem wiedzieć, że wizja Jamesa Dashnera została na ekranie zniekształcona i na wielu polach przedstawiona zupełnie inaczej.
O czym opowiada "Więzień labiryntu"? Akcja serii początkowo rozgrywa się w tajemniczej Strefie otoczonej gigantycznym murem, za którym kryją się niebezpieczeństwa i tajemnice. Zesłana tam grupa chłopców próbuje przetrwać w tym mrocznym i przerażającym miejscu, każdego dnia bezskutecznie szukając z niego wyjścia.
Cykl "Więzień labiryntu" zaliczamy do dystopii. Jest to ten rodzaj literatury science-fiction, który przedstawia czarne wizje przyszłości w oparciu o krytyczne spojrzenie na współczesność. James Dashner odmalowuje portret świata spójnego wewnętrznie i przerażająco prawdopodobnego. Jego wizja nie jest futurystyczną mrzonką, a niezwykle trafnym portretem współczesnego świata, przeniesionego do przyszłej rzeczywistości.
O serii
Bohaterowie powieści Dashnera trafiają do zamkniętej Strefy. Mimo młodego wieku, na obszarze tym budują zwartą, wyraźnie zhierarchizowaną społeczność, której struktura daje im względne poczucie bezpieczeństwa i normalności. Grupie przewodzi najstarszy z mieszkańców, rządząc surową ręką, co przywodzi na myśl skojarzenia z kultowym Władcą much Williama Goldinga.
Otoczona murem Strefa przypomina małe państwo. Wyraźne podzielenie jej na obszary i przydzielenie każdemu z mieszkańców odpowiednich zadań pozwala Streferom przetrwać i trzymać się ustalonego planu dnia. Jak sami mówią, w Labiryncie znaleźli się po to, by znaleźć z niego wyjście i tylko dzięki perfekcyjnej organizacji żywią nadzieję, że kiedyś im się to uda. Mają swoje uprawy i hodują zwierzęta, polują, wspólnie budują kolejne elementy Strefy, razem wyruszają na poszukiwania wyjścia, razem opracowują strategię działań, razem jedzą, gotują i śpią. Wyraźnie zaznaczają hierarchię społeczną i podział ról. W zależności od zakresu wykonywanych działań, grupa dzieli się na Opiekunów, Grzebaczy, Pomyjów, Budoli, Oraczy, Zwiadowców czy Patelniaków (ci ostatni odpowiadają za gotowanie).
Specyfika grupy zamkniętej w Strefie na tym jednak się nie kończy. Mieszkańcy Labiryntu mają swój język. Jego elementy przeniknęły ze świata literatury do życia codziennego i są dowodem na to, jak wielki wpływ na świat zewnętrzny ma literatura Jamesa Dashnera.
Choć już same książki sprawiły, że o amerykańskim pisarzu zrobiło się głośno, dopiero przeniesienie "Więźnia labiryntu" na duży ekran wywołało prawdziwe szaleństwo na punkcie stworzonej przez niego historii.
Młody reżyser, Wes Ball, w głównej roli obsadził znanego z młodzieżowego hitu "Teen Wolf" Dylana O'Briena, który dzięki Więźniowi labiryntu stał się jednym z najgorętszych nazwisk Hollywood i jedną z najbardziej obiecujących gwiazd młodego pokolenia.
Filmy Balla okazały się światowymi hitami, a ekranizacja trzeciej części cyklu – "Leku na śmierć", to jedna z najbardziej wyczekiwanych filmowych premier tego roku.
Informacja sponsorowana
powiązane artykuły Więzień labiryntu: Lek na śmierć
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
