Manolo Sanchez mówi "castiga a mi" zamiast "castigame a mi". Tylko osoba nieposługująca się językiem hiszpańskim, by tak powiedziała.
Kiedy Javier i jego partner zatrzymują się przed ludźmi generała Salazara, Javier trzyma ręce na kierownicy. Jednak w kolejnym ujęciu jego ręce są gdzie indziej.
Kiedy Salazar pokazuje Javierowi zdjęcie Frankiego Flowersa ma na twarzy bliznę. Jednak w następnej scenie ludzie Frankiego pobiją Salazara i stąd mężczyzna będzie miał bliznę.
Na początku filmu, kiedy zostają znalezione narkotyki w ciężarówce, mężczyzna w kapeluszu jest zakuty w kajdanki. Jednak kiedy Salazar zatrzymuje ciężarówkę, mężczyzna nie ma już kajdanek.
Kiedy Arnie Metzger zjawia się w domu Heleny, szybko się odwraca i wskazuje na kobietę. Jednak to, co mówi nie współgra z tym jak poruszają się jego usta.
Kiedy Javier rozmawia z turystami, sięga po swój długopis dwukrotnie.
Kiedy Eduardo je zatrute jedzenie, bierze łyk wody. Jednak w następnym ujęciu, mężczyzna nie trzyma już szklanki wody.
Francisco Flores ma charakterystyczne rany na lewym policzku i czole, kiedy po raz pierwszy zostaje pokazana jego fotografia. Jednakże rany nie są widoczne na twarzy mężczyzny kiedy później jest torturowany przez Salazara.
Kiedy ląduje helikopter, można dostrzec przymocowaną do niego kamerę.
Uczniowie Cincinnati Country Day School, której logo widnieje w filmie, naprawdę nie noszą mundurków, chociaż w filmie je mają.
Podczas zeznań kobiety w sądzie, wyraźnie można dostrzec, że jej mikrofon jest wyłączony.
Tablice rejestracyjne, które zostały użyte w filmie w stanie Ohio mają 4 litery i 3 cyfry. Jednakże w Ohio powinny one mieć 3 litery i 4 cyfry. Poza tym, na tablicy rejestracyjnej Setha nie ma napisanej nazwy stanu.
Kiedy Eduardo zostaje otruty w hotelu, Montgomery kopie w drzwi, które otwierają się przodem do holu. Jednakże hotelowe drzwi zawsze otwierają się przodem do pokoju.
W jednej scenie Javier rzuca papierosa na ziemię, jednak chwilę później, papieros znika z podłogi.
Zdjęcia do filmu kręcono w Los Angeles, San Diego, Pasadena (Kalifornia, USA), Cincinnati, Cleveland, Columbus (Ohio, USA), Las Cruces, San Ysidro (Nowy Meksyk, USA), El Passo (Teksas, USA), Nogales (Arizona, USA), Waszyngtonie (Dystrykt Kolumbii, USA) oraz w Meksyku, Tijuana i Nogales (Meksyk).
Początkowo Michael Douglas odrzucił rolę Roberta Wakefielda i została ona przejęta przez Harrisona Forda. Ford i reżyser filmu Steven Soderbergh dokonali pewnych zmian w charakterze roli Wakefielda, ale ostatecznie Ford zrezygnował z roli. Douglasowi tymczasem tak bardzo spodobały się wprowadzone zmiany, że w końcu zgodził się zagrać.
Podobno rolę Roberta Wakefielda zaproponowano i Kevinowi Costnerowi, i Alowi Pacino. Angaż Richarda Gere'a także był brany pod uwagę.
Catherine Zeta-Jones naprawdę była w ciąży podczas kręcenia filmu. Chociaż początkowo scenariusz zakładał, że bohaterka przez nią grana jest matką dwojga dzieci, wprowadzono odpowiednie zmiany tak by mogła ona wystąpić w filmie.
Sceny filmu, które rozgrywają się w Białym Domu w rzeczywistości kręcone były na planie serialu Prezydencki Poker (The West Wing). Wnętrza stworzone dla potrzeb serialu są niezwykle wiernym odwzorowaniem prawdziwych pokoi Białego Domu - są tylko nieco szersze, aby umożliwić swobodne poruszanie się kamer na planie.
Tablica rejestracyjna Heleny Ayala (Catherine Zeta-Jones) to 2GAT123. Taki sam kalifornijski numer tablicy pojawia się także w filmach Gliniarz z Beverly Hills II (1987), Historia z Los Angeles (1991), Mulholland Dr. (2001), Podaj dalej (2000) oraz Piękna i szalona (2001).
Wersja filmu, która weszła na ekrany kin zawierała informację o tym, że Caroline (Erika Christensen) i jej przyjaciele uczęszczają do szkoły Cincinnati Country Day - niewielkiej szkoły prywatnej w Cincinnati. Szkoła zaprotestowała jednak przeciwko użyciu jej nazwy (w związku z zażywaniem przez uczniów narkotyków) i wszelkie wzmianki o szkole wymazane zostały już z wersji video.
Pewnego razu po zakończonym dniu zdjęciowym, James Brolin zastał dwóch wyrostków próbujących ukraść jego samochód. Filmowe przebranie najwyraźniej podziałało na nich odstraszająco, bo niedoszli złodzieje widząc zbliżającego się do nich generała uciekli w popłochu.
Na początku filmu bohater grany przez Michaela Douglasa rozmawia z prawdziwym senatorem Harrym Reidem. Chociaż rola senatora zapisana była w scenariuszu, Reidowi nie za bardzo się ona spodobała. Zamiast tego, pozwolił aktorowi zadać sobie pytanie i odpowiedział na nie własnymi słowami.
Podczas sceny przyjęcia, na którym Bowman przedawkowuje narkotyki, młodzi aktorzy wciągali nosami sproszkowane mleko. Corey Spears (Bowman) wciągnął tak dużo, że w rezultacie się rozchorował.
W ramach przygotowań do scen, w których widzimy młodych bohaterów na haju, dmuchnięto im w twarz niezwykle ostrą miętą. Spowodowało to zaczerwienienie ich oczu i nosów.
Z początku scenarzysta Stephen Gaghan chciał, aby rodzina Wakefield mieszkała w Louisville (Kentucky, USA), skąd sam Gaghan pochodził. Podczas badań wykonywanych na potrzeby filmu zauważył, że niebezpieczne dzielnice Cincinnati (Ohio, USA) wyglądają jeszcze groźniej niż te w Louisville. Gaghan postanowił, że rodzina Wakefield mieszkać będzie w Cincinnati.
Bohater grany przez Michaela Douglasa mieszka w Indian Hill. Są to prawdziwe przedmieścia Cincinnati, oddalone od miasta o ok. 10 mil. Zdjęcia do tych scen kręcono w Hyde Parku, jest to zamożna dzielnica znajdująca się już w granicach Cincinnati.
Scena, w której bohater grany przez Michaela Douglasa pojawia się na przejściu granicznym przy mieście Tijuana i pyta o skuteczność w przechwytywaniu narkotyków, w ogóle nie miała znaleźć się w filmie. Z tego właśnie wynika bardzo niska jakość dźwięku i obrazu sceny. Douglas po prostu zaczął pytać Rudy'ego M. Camacho o przemyt. Camacho był wtedy szefem celników na tym przejściu granicznym. Zaczęła się dyskusja, Camacho odparł: "Chciałbym powiedzieć, że przechwytujemy 60 lub 70%. W rzeczywistości przechwytujemy nie więcej niż 40 czy 50% całkowitej liczby narkotyków docierających tutaj." Soderbergh po prostu stał z boku i kręcił kamerą z ręki, modląc się, aby Camacho nie nazwał aktora "panie Douglas".
Steven Soderbergh użył trzech różnych negatywów. Do scen o rodzinie Wakefield użył chłodnych barw (głównie odcieni koloru niebieskiego), aby pokazać smutek i rozczarowanie rodziny. Sceny z rodziną Ayala nakręcono używając jasnych, przesyconych kolorów, aby podkreślić, że życie, jakie dotąd prowadziła Helena, było na pokaz. Natomiast do historii rozgrywającej się w Meksyku użyto ziarnistych filtrów oraz "gorących" kolorów (odcienie żółtego, brązowego, pomarańczowego), aby podkreślić surowy klimat Meksyku oraz zatłoczenie tamtejszych miast.
Zdjęcia do filmu kręcono od 8 kwietnia do 21 czerwca 2000 roku.