Tonia i jej dzieci

Zaślepienie ideą do stopnia niewyobrażalnego, jak dla mnie. W którymś momencie reżyser pyta
retorycznie: "A nie można było mieć dzieci, wychowywać je, mieć w domu, i jednocześnie walczyć
o lepszą przyszłość?". Lecz w odpowiedzi rodzeństwo, unieszczęśliwione przez matkę na całe
życie, milczy bezradnie. Spoglądają...

zarówno matki jak i jej dwójki dzieci dziś już dorosłych osób, które wspominają i tak naprawdę jej syn dowiaduje się teraz nowych nieznanych mu dotąd informacji...taka sobie gadanina i analiza wspomnieniowa tamtych czasów...

Zaślepiona komunizmem matka, która mimo, że przez komunistów została uwięziona, pobita, opluta, zhańbiona, to i tak nadal wierzyła w komunizm. A jej dzieci podchodzą do tego zupełnie bezkrytycznie. Syn skrytykował ojca, który zakazał matce spotykania się z koleżanką-trockistką, ale złego słowa nie powiedział na matkę,...

To takie komunistyczne nazwisko.

Film w sposób przejmujący, choć prosty, pokazuje trzy elementy, które mogą okaleczyć, zaburzyć psychicznie i społecznie ludzi:
- wojna i represje polityczne;
- brak normalnej, zdrowej rodziny;
- podporządkowanie życia dogmatycznej ideologii (faszyzmowi, nacjonalizmowi, komunizmowi, religii, itp.).