Milkformadness

Co, mówiąc symbolicznie, człowiek wypija z mlekiem matki? Jak wpływa to na jego dalsze życie? Jak kształtuje jego osobowość? Siergiej Kawtaradze stara się odpowiedzieć na te pytania, przyglądając się losowi "zwykłego" Rosjanina. Żylin po dwóch latach spędzonych w Afganistanie wraca do ojczyzny z przetrąconym kręgosłupem moralnym.Co, mówiąc symbolicznie, człowiek wypija z mlekiem matki? Jak wpływa to na jego dalsze życie? Jak kształtuje jego osobowość? Siergiej Kawtaradze stara się odpowiedzieć na te pytania, przyglądając się losowi "zwykłego" Rosjanina. Żylin po dwóch latach spędzonych w Afganistanie wraca do ojczyzny z przetrąconym kręgosłupem moralnym. Pogrążając się w nałogach, alkoholowym i narkotykowym, rujnuje swoje życie osobiste i ostatecznie trafia do szpitala psychiatrycznego. W czechowowskiej "sali numer 6" nie potrafi otrząsnąć się ze wspomnień; uzależniony jest także od adrenaliny, jaką daje wojna i życie w ciągłym zagrożeniu. Świat pełen ran i blizn jest mu dużo bliższy, dużo bardziej prawdziwy. Kawtaradze nie chciał jednak ograniczać swego dzieła do analizy jednostkowego przypadku. Uczynił więc "Milkformadness" uniwersalną przypowieścią o okrucieństwie i zbrodniach, które plenią się na całym świecie, niezależnie od rasy i koloru skóry, wyznania i światopoglądu; zdają się być wpisane w DNA człowieka. Środkowa część filmu, nawiązująca do przedwojennych dokonań reżyserskich Siergieja Eisensteina i Jefima Dzigana, przypomina – także za sprawą nadzwyczaj trafnie dobranej ścieżki dźwiękowej – posępną symfonię. Zachwycającą, ale i przerażającą. Wiele mówiącą nam o nas samych. więcej