Dwunastoletnia Laura mieszka z głuchoniemymi rodzicami. Dziewczynka jest ich przewodniczką po codzienności – tłumaczy im na język migowy informacje konieczne do zrozumienia tego, o czym mówi się na spotkaniach, wywiadówkach czy formalnych rozmowach, w których uczestniczą. Widzowie obserwują życie codzienne dziecka wyjątkowo dojrzałego jak na swój wiek, orientującego się w rzeczywistości znacznie bardziej niż jego rówieśnicy.
Idąc tropem naszej logiki to związek osób niepełnosprawnych oraz potomstwo, to wszystko wiąże się z ryzkiem, strachem bo przecież dzisiejsza kultura i w ogóle cywilizacja proponuje, afirmuje zdrowych, silnych, pięknych i z sukcesami a jednak...wyrosła piękna córka, zdrowa, mądra, pełna życia i witalności a ten trud...