Festiwale i nagrody, Filmy
Relacja
BERLINALE 2020: Recenzujemy "My Salinger Year"
/ 21-02-2020 12:00
Rozpoczął się międzynarodowy festiwal filmowy w Berlinie. W programie m.in. nowy film Agnieszki Holland pt. "Szarlatan" oraz serial "The Eddy" Damiena Chazelle'a z Joanną Kulig w obsadzie, a także polska animacja "Zabij to i wyjedź z tego miasta" Mariusza Wilczyńskiego.
Na miejscu jest nasz współpracownik Adam Kruk, który codziennie będzie Wam dostarczał recenzji najciekawszych produkcji. Zaczynamy od filmu otwarcia – "My Salinger Year" twórcy nominowanego do Oscara "Pana Lazhara", Philippe'a Falardeau. Następna relacja już jutro.
Nowy Jork 1995 roku. Ze słonecznej Kalifornii przybywa tu Joanna (Margaret Qualley), porzucająca najpierw studia na Berkeley, a potem chłopaka. Dziewczyna jest początkującą poetką, więc miasto, oddychające wręcz literaturą, wydaje jej się idealne. Mówi, że zawsze marzyła o tym, by mówić w pięciu językach, pisać po kawiarniach i pomieszkiwać w tanich kanciapach. Na początek udaje jej się spełnić ostatnie z marzeń – okupuje bowiem kanapę przyjaciółki (Seána Kerslake), a gdy gościnność tej się kończy, wynajmuje norę z chłopakiem poznanym w socjalistycznej księgarni (Douglas Booth). Wszystko zaczyna się układać także w życiu zawodowym. Nie tylko dostaje pracę, ale w dodatku w branży, która najbardziej ją interesuje. Będzie obcować z literaturą, choć nie w charakterze pisarki – zatrudniająca ją Margaret (Sigourney Weaver) prowadzi legendarną nowojorską agencję literacką i uważa, że ról twórcy i agenta nie sposób łączyć.
Pewnie wie, co mówi, bo jej klientami byli Agatha Christie, Francis Scott Fitzgerald czy J.D. Salinger – i to właśnie tym ostatnim zajmować ma się świeżo upieczona pracowniczka. Kultowy pisarz, który bacznie strzeże swojej prywatności, nie wydał nic od trzech dekad i niektórzy dziwią się, kiedy słyszą, że wciąż żyje. Inni zaś – jako że "Buszujący w zbożu" rozbudza umysły kolejnych pokoleń czytelników – namiętnie wysyłają do niego listy z propozycjami spotkań autorskich, wyrazami uwielbienia albo opisami własnych dramatów. Joanna ma tę korespondencję czytać, a następnie niszczyć. Lektura zaczyna jednak coraz mocniej ją pochłaniać – fani, powierzający ulubionemu pisarzowi swe sekrety, w jej głowie ożywają, zaczyna im odpisywać, a więc przekraczać swe uprawnienia. Jednocześnie zaangażowanie w pracę coraz mocniej oddala ją od realizacji własnych planów. Może zamiast odnaleźć się w Nowym Jorku, jeszcze bardziej się pogubiła?
Ósmy film Kanadyjczyka Philippe'a Falardeau, nominowanego do Oscara za "Pana Lazhara", jest jednocześnie jego trzecim zrealizowanym po angielsku. Reżyser z Montrealu scenariusz stworzył po przeczytaniu autobiograficznej książki Joanny Rakoff "My Salinger Year" i zaczął szukać aktorki, która mogłaby się w nią wcielić. Padło na Margaret Qualley, którą zobaczył w reklamie Kenzo. Córka Andie MacDowell po świetnym występie u Tarantino w "Pewnego razu... w Hollywood" oraz wyprodukowanym dla stacji FX serialu "Fosse/Verdon" jest na fali wznoszącej i rola ta mogłaby być biletem do pierwszej ligi – gdyby tylko film okazał się lepszy, a Qualley nie wypadła w nim tak bezbarwnie. Joanna to postać bez właściwości, trudno nawet uwierzyć w jej poetycki talent. Sumiennie wykonuje pracę, choć ma inne aspiracje, w związki wikła się beznamiętnie i kończy je bez przekonania. Typ piątkowej uczennicy, której nie sposób kibicować, bo wiadomo, że i tak w jej dzienniczku wszystko będzie się zgadzać.
Na miejscu jest nasz współpracownik Adam Kruk, który codziennie będzie Wam dostarczał recenzji najciekawszych produkcji. Zaczynamy od filmu otwarcia – "My Salinger Year" twórcy nominowanego do Oscara "Pana Lazhara", Philippe'a Falardeau. Następna relacja już jutro.
***
Agentka czy poetka?
recenzja filmu "My Salinger Year", reż. Philippe Falardeau
autor: Adam Kruk
Nowy Jork 1995 roku. Ze słonecznej Kalifornii przybywa tu Joanna (Margaret Qualley), porzucająca najpierw studia na Berkeley, a potem chłopaka. Dziewczyna jest początkującą poetką, więc miasto, oddychające wręcz literaturą, wydaje jej się idealne. Mówi, że zawsze marzyła o tym, by mówić w pięciu językach, pisać po kawiarniach i pomieszkiwać w tanich kanciapach. Na początek udaje jej się spełnić ostatnie z marzeń – okupuje bowiem kanapę przyjaciółki (Seána Kerslake), a gdy gościnność tej się kończy, wynajmuje norę z chłopakiem poznanym w socjalistycznej księgarni (Douglas Booth). Wszystko zaczyna się układać także w życiu zawodowym. Nie tylko dostaje pracę, ale w dodatku w branży, która najbardziej ją interesuje. Będzie obcować z literaturą, choć nie w charakterze pisarki – zatrudniająca ją Margaret (Sigourney Weaver) prowadzi legendarną nowojorską agencję literacką i uważa, że ról twórcy i agenta nie sposób łączyć.
Pewnie wie, co mówi, bo jej klientami byli Agatha Christie, Francis Scott Fitzgerald czy J.D. Salinger – i to właśnie tym ostatnim zajmować ma się świeżo upieczona pracowniczka. Kultowy pisarz, który bacznie strzeże swojej prywatności, nie wydał nic od trzech dekad i niektórzy dziwią się, kiedy słyszą, że wciąż żyje. Inni zaś – jako że "Buszujący w zbożu" rozbudza umysły kolejnych pokoleń czytelników – namiętnie wysyłają do niego listy z propozycjami spotkań autorskich, wyrazami uwielbienia albo opisami własnych dramatów. Joanna ma tę korespondencję czytać, a następnie niszczyć. Lektura zaczyna jednak coraz mocniej ją pochłaniać – fani, powierzający ulubionemu pisarzowi swe sekrety, w jej głowie ożywają, zaczyna im odpisywać, a więc przekraczać swe uprawnienia. Jednocześnie zaangażowanie w pracę coraz mocniej oddala ją od realizacji własnych planów. Może zamiast odnaleźć się w Nowym Jorku, jeszcze bardziej się pogubiła?
Ósmy film Kanadyjczyka Philippe'a Falardeau, nominowanego do Oscara za "Pana Lazhara", jest jednocześnie jego trzecim zrealizowanym po angielsku. Reżyser z Montrealu scenariusz stworzył po przeczytaniu autobiograficznej książki Joanny Rakoff "My Salinger Year" i zaczął szukać aktorki, która mogłaby się w nią wcielić. Padło na Margaret Qualley, którą zobaczył w reklamie Kenzo. Córka Andie MacDowell po świetnym występie u Tarantino w "Pewnego razu... w Hollywood" oraz wyprodukowanym dla stacji FX serialu "Fosse/Verdon" jest na fali wznoszącej i rola ta mogłaby być biletem do pierwszej ligi – gdyby tylko film okazał się lepszy, a Qualley nie wypadła w nim tak bezbarwnie. Joanna to postać bez właściwości, trudno nawet uwierzyć w jej poetycki talent. Sumiennie wykonuje pracę, choć ma inne aspiracje, w związki wikła się beznamiętnie i kończy je bez przekonania. Typ piątkowej uczennicy, której nie sposób kibicować, bo wiadomo, że i tak w jej dzienniczku wszystko będzie się zgadzać.
Całą recenzję Adama Kruka można przeczytać TU.
powiązane artykuły Mój rok z Salingerem
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
