film
Happiness
1998
2h 14m
Trzydziestoletnia kobieta, która wciąż mieszka z rodzicami, nawiązuje romans ze swoim uczniem.
Happiness
reżyseria Todd Solondz
scenariusz Todd Solondz
produkcja USA
premiera 15 maja 1998 (Światowa) , 29 października 1999 (Polska premiera kinowa)
nagrody Film otrzymał 5 nagród oraz 8 nominacji
Ranking ról
Film psychologiczny ukazujący codzienne problemy współczesnych Amerykanów. 30-letnia kobieta mieszka w domu swoich rodziców, którzy są emerytami i wyjechali na Florydę. Kobieta marzy o miłości i wdaje się w romans ze swym uczniem, który jednak okazuje się złodziejem. Jej dwie siostry przeżywają podobne marzenia i podobne rozczarowania.
Informacje o filmie Happiness
boxoffice $2 807 390 w USA
budżet $3 000 000
dystrybucja Solopan
studio Good Machine / Killer Films
tytuł oryg. Happiness
inne tytuły więcej
O rolę Trish Maplewood ubiegała się Jennifer Jason Leigh. Ostatecznie w postać tę wcieliła się Cynthia Stevenson.
Zdjęcia do filmu kręcono w New Jersey (USA).
Film nie został dopuszczony do Festiwalu Filmowego Sundance, gdyż zarzucono mu, że jest zbyt przygnębiający.
Todd Solondz należy do reżyserów, którzy potrafią solidnie sprowokować i wywołać kontrowersje. Prowokacje te jednak nie służą do wywołania rozgłosu w świecie filmu, lecz do przemyśleń na temat pewnych zachowań jednostek lub grup społecznych. Pierwszym filmem, który wysławił Solondza był "Witaj w domku dla lalek", gdzie reżyser ukazał koszmar... więcej
Znajdź filmy, które mogą Cię zainteresować
Jak odbieracie postac Billa Maplewooda? Polubiliscie go chociaz troche? Czy raczej patrzyliscie na niego z obrzydzeniem? A co z sytuacja, gdy probowal nakarmic pyszna kanapka malego Timmiego? :) Kibicowaliscie mu chociaz troche?
Ja Przyznam sie szczerze, ze nawet obdarzylem go sympatia (chociaz bez przesady), ale...
Okrutny i skrajnie dołujący. Reżyser wpycha widza w najczarniejsze zakamarki ludzkiej duszy i bezczelnie zapala światło, każąc chłonąć syf który się tam znajduje. Koszmar. Długo nie zapomnę o tym filmie.
Przy ostatniej rozmowie doktora z synem, mój facet nie wytrzymał i wykrzyknął "Ja pier****,
co za film!" Pomyślałam sobie wtedy: "Ja pier**** co za świat..."
Ogromne brawa dla pana Solondza.
Drugie moje spotkanie z Solondzem. Równie interesujące i jeszcze bardziej odpychające zarazem.
Jon Lovitz opowiadający jakieś głupoty w pierwszej scenie kazał mi się zastanowić czy to na pewno film dla mnie. Okazuje się że był to tylko epizod, a właściwi bohaterowie mają dużo ciekawsze problemy z samymi sobą....
