Rolę Harry'ego Goldfarba miał początkowo zagrać Giovanni Ribisi, ponieważ miał on kręcone blond włosy tak jak Harry w książce Huberta Selby'ego Jra.
Kiedy Ellen Burstyn (Sara Goldfarb) przeczytała scenariusz do filmu, była przerażona i odrzuciła rolę. Lecz po obejrzeniu "Pi" zmieniła zdanie i przyjęła ją.
Rolę Tyrone'a miał zagrać Dave Chappelle, ale zrezygnował. Angaż ostatecznie otrzymał Marlon Wayans.
Neve Campbell zaproponowano rolę Marion. Odmówiła, kiedy dowiedziała się, że będzie musiała pokazać się nago przed kamerą. Angaż ostatecznie otrzymała Jennifer Connelly.
Faye Dunaway i Anne Bancroft odrzuciły rolę Sary Goldfarb.
Tobey Maguire odrzucił rolę Harry'ego Goldfarba.
Kiedy Harry i Tyrone pchają telewizor do pana Rabinowitza, antena telewizyjna zmienia swoje położenie w kolejnych ujęciach.
Kiedy Marion wybiega z apartamentu Arnolda na dworze jest straszna ulewa, jednak gdy dziewczyna wraca do swojego domu, jej włosy i ubranie są zupełnie suche.
Kiedy Harry leży w szpitalu bez lewej ręki, można zauważyć, że jego prawdziwa lewa ręka, zgięta w łokciu jest przyciśnięta do ciała i zakryta materiałem.
Film kręcono w Nowym Jorku (Nowy Jork, USA).
Aby lepiej przygotować się do roli narkomana Jared Leto zaprzyjaźnił się z prawdziwymi narkomanami z Brooklynu oraz schudł 11,5 kg.
Darren Aronofsky, w czasie gdy powstawało "Requiem dla snu", poprosił Jareda Leto oraz Marlona Wayansa, by przez 30 dni unikali seksu i cukru. Miało to im pomóc zrozumieć istotę nałogów.
Mężczyzna, który w jednej ze scen obiera pomarańczę, jest nawiązaniem do motywu z "Ojca chrzestnego", gdzie te owoce zwiastowały nieszczęście.
Ellen Burstyn, aby wyglądać na 20 kilo grubszą, spędzała 4 godziny dziennie na charakteryzacji.
Średnia cięć w większości filmów wynosi około 600-700, natomiast w "Requiem dla snu" było ich ok. 2000.
Filmowy Tabby Tibbons nie występuje w powieści Huberta Selby'ego Jr. "Requiem dla snu". Postać ta została zaczerpnięta z innego scenariusza Darrena Aronofsky'ego opowiadającego o jasnowidzu, na którego ekranizację nie udało się reżyserowi zgromadzić funduszy.
Scena, w której Marion siedzi w wannie z głową zanurzoną w wodzie oraz krzyczy, jest kopią sceny z japońskiego thrillera "Perfect Blue". Darren Aronofsky kupił prawa do tego filmu, tylko dla wykorzystania tej jednej sceny.
Zdjęcia do filmu kręcono od 19 kwietnia do 16 czerwca 1999 roku.