Wystarczy spojrzeć na Twój profil i wszystko staje się jasne, nie rozumiem dlaczego ktoś miałby Cię krytykować za to, że film nie rzucił Cię na kolana.

Teraz na filmweb poza trollami, których opisywać nie trzeba są "znawcy kina", którzy ganią i wyzywają od trolli jeśli ktoś niżej oceni, lub skrytykuje jakiegoś klasyka, bądź ich ulubiony film.

Ok, tylko zauważ, że Taksówkarz to nie jest film akcji, a po Twoje wypowiedzi i profilu sądzę, że właśnie takie filmy lubisz najbardziej. Dlatego nie dziwi fakt, że ten film Cię nie zachwycił. Taksówkarz to dramat psychologiczny. To trochę tak, jakby zarzucić Star Trekowi, że za dużo w nim elementów sci-fi.

Wiem, że to dramat psychologiczny i nie mówię, że nie podobało mi się, bo mało sieczki, ale to jednak trochę ciekawiej mogłobyć opowiedziane. No mimo wszystko jednak...

Nie mogło.

Bo w tym filmie trzeba się rozsmakować, co oczywiście nie każdy potrafi. Należy wczuć się w leniwą jazdę taksówką brudnymi uliczkami, wsłuchać w słowa i rozmyślania Travisa, jego nieudolne próby zdobycia Betsy. Należy zachwycić się każdą sceną i zamiast zastanawiać się co będzie dalej skupić na sytuacji, emocjach bohaterów, na grze Roberta. Zrozumieć przedstawiony w filmie Nowy Jork, wraz z Travisem poczuć jego smród. Zamiast niecierpliwie czekać na rozwój wypadków polecam przeżyć każde znakomite ujęcie, wsłuchać się w każdą znakomitą rozmowę i rozważyć oddzielnie każdą pojedynczą myśl bohatera, zapisaną w dzienniku. A na koniec, po wchłonięciu w siebie całego tego klimatu, być gotowym na scenę masakry, gdzie dzięki wszystkim tym uczuciom które wraz z Travisem powoli w sobie gromadziliśmy możemy szczytować patrząc na taksówkarza w irokezie samotnie wymierzającego swoją sprawiedliwość. I zakończenie sugerujące, że sprzątanie ulic Nowego Jorku dopiero się rozpoczęło i Travis jeszcze nie pokazał na co go stać - taksówka dalej przemierza miasto, a my w towarzystwie odprężającej muzyki możemy zakończyć magiczny seans.

Właśnie ten klimat podobał mi się, szczególnie na początku jak on jeździł w tym świetle latarni i mówił o brudzie Nowego Jorku. No, ale potem stało się to nużące, przynajmniej jak dla mnie...Za kilka lat obejrzę jeszcze raz ten film i zobaczę jak minie seans, po pierwszy niestety mnie nie zachwycił.

Zdecydowanie warto powtórzyć, pierwszy raz dla mnie też był dziwny.

"Film się nigdy nie zmienia, ale za każdym razem wydaje się inny, bo to my się zmieniamy, dostrzegamy cos innego"