Alan Parker I

Wychowywał się w robotniczej dzielnicy Londynu, ukończył szkołę dziennikarską. Rozpoczął karierę, gdy wraz z Alanem Marshallem założył wytwórnię produkującą filmy reklamowe i krótkometrażowe. W latach 1969-1978 Alan Parker nakręcił ponad 500 telewizyjnych reklamówek, zdobywając wszystkie najważniejsze nagrody w branży. W roku 1973 napisał i wyreżyserował pięćdziesięciominutowy film "No Hard Feelings", który zakupila i ostatecznie kilka lat później wyemitowała telewizyjna stacja BBC. "Evacuees" (1975), jego pierwszy film wyprodukowany dla BBC, zwrócił uwagę środowiska i już rok później Parker nakręcił swój pełnometrażowy debiut jako scenarzysta i reżyser pod tytułem "Bugsy Malone" (1976). Był to musicalowy pastisz filmów gangsterskich, w którym występowały wyłącznie dzieci. Jego drugie dzieło, "Midnight Express" (1978), to oparta na faktach historia Amerykanina aresztowanego w Turcji za przemyt narkotyków. Film otrzymał 6 nominacji do Oskara (w tym za reżyserię dla Parkera) oraz dwie statuetki. Alan Parker ma wyjątkowy talent do łączenia wielu różnych tematów w szczególnie osobiste wypowiedzi. Po sukcesie komercyjnym filmu muzycznego "Sława" ("Fame", 1980) zajął się szczegółowym studium stosunków międzyludzkich w "Shoot the Moon" (1981), a w "Pink Floyd - The Wall" (1982) rozwinął tematy zawarte w bestsellerowym albumie słynnej grupy rockowej, stosując innowacyjne techniki animacji. Głęboki, niezwykle wzruszający "Ptasiek" ("Birdy", 1984) z Nicholasem Cagem oraz kontrowersyjny obraz "Harry Angel" ("Angel Heart", 1987) z Mickey'em Rourke i Robertem De Niro ugruntowały pozycję Parkera jako artysty, który w swoich obrazach posługuje się w równym stopniu mocnymi efektami wizualnymi jak i ścieżką dźwiękową. "Mississipi w ogniu" ("Mississipi Burning", 1988), mroczna i pełna brutalnych scen historia głośnej sprawy morderstwa cywili, była chwalona za wspaniałe kreacje aktorskie (szczególnie Gene Hackman za rolę weterana FBI). "The Commitments" (1991) to przyjemna opowieść o powstaniu i upadku irlandzkiego zespołu soulowego. Zanurzając się w farsę, Parker wyreżyserował komedię "Droga do Wellville" ("The Road to Wellville, 1994), z Anthony Hopkinsem w roli Johna Kelloga - pomysłodawcy płatków śniadaniowych. Film ten, którego Parker był także producentem i scenarzystą, został jednak chłodno przyjęty przez krytykę. W 1996 roku zrealizował filme "Evita", adaptację słynnego musicalu Andrew Lloyda Webera, z Madonną i Antonio Banderasem w rolach głównych. Obraz otrzymywał zróżnicowane oceny krytyków, jakkolwiek okazał się bardzo udanym przedsięwzięciem komercyjnym i zyskał na całym świecie rzesze sympatyków. Trzy lata później Parker powrócił na irlandzką ziemię, reżyserując "Prochy Angeli" ("Angela's Ashes" 1999), adaptację nagrodzonej Pulitzerem powieści Franka McCourt'a, z Emily Watson i Robertem Carlyle. Zawsze zagorzale niezależny, Parker często wchodził w konflikty z brytyjskim establishmentem filmowym i krytykami. Był autorem serii satyrycznych kreskówek "Hares in the Gate" (1982), a w roku 1984 wyprodukował "A Turnip Head's Guide to British Cinema", sarkastyczny dokument, który ośmieszał mentalność krytyków, film, który ucieszył współczesnych filmowców jak i czwórkę jego dzieci, którym dedykował obraz jako głównej inspiracji. Alan Parker oprócz reżyserowania, pisania scenariuszy i produkowania, także sporadycznie występuje w swoich obrazach ("Evita", "Prochy Angeli"). Był dwukrotnie nominowany do Oskara, ośmiokrotnie do Nagrody Brytyjskiego Przemysłu Filmowego - BAFTA, którą to nagrodę czterokrotnie otrzymał, trzykrotnie nominowany do Złotego Globu, laureat Złotej Palmy za "Ptaśka", wielokrotnie nominowany na najważniejszych festiwalach filmowych.